دريا، زبان از یدالله رؤیایی اشعار پراکنده 57

1 دريا، زبان ديگر دارد .

2 با موجها – هجوم هجاها –

3 با سنگها – تكلم كفها –

4 دريا زبان ديگر دارد.

5 شور حبابها،

6 در ازدحام و همهمهي آب .

7 غليان واژههاي مقدس،

8 در لهجههاي مبهم گرداب ،

9 اي خطبههاي آب

10 بر ميزهاي مفرغي دريا !

11 ايكاش با فصاحت سنگين اين كبود،

12 اندام من تلفظ شيرين آب بود !

13 مرگ را كو همتي تا جان ما

14 بشكند زندان تن را پر غرور .

15 دست ما و موج سنگين هلاك

16 خون ما و آب درياهاي دور

17 خون ما و آب درياهاي دور.

18 گر زماني ماهي بيتاب رود،

19 بگذرد بر بستر شن هاي داغ ؛

20 گندم از شوراب رويد، گل ز سنگ ؛

21 خو بگيرد با غم پاييز، باغ ؛

22 آن زمان، دل خسته بنشينيم لنگ

23 در خم ره، بي كه فريادي كنيم ،

24 خيمه برگيريم و زان پس زندگي

25 خالي از سوداي آزادي كنيم

26 خالي از سوداي آزادي كنيم.