کو می گرمی که در جوش آورد از صائب تبریزی غزل 174

1 کو می گرمی که در جوش آورد خون مرا؟ چون شفق سازد فلک پرواز گلگون مرا

2 از محک افزون شود قدر زر کامل عیار سرکشی از سنگ طفلان نیست مجنون مرا

3 پخته شد از گوشه عزلت شراب نارسم خم برون آورد از خامی فلاطون مرا

4 معنی نازک نباشد ایمن از عین الکمال نیل چشم زخم باشد لفظ، مضمون مرا

5 بی گناهی می کشد از قاتل خود انتقام چون حنا پامال نتوان ساختن خون مرا

6 سخت تر گردد گره هرگاه صائب تر شود نیست ممکن می گشاید جان محزون مرا