عشق خونگرم از محبت کرده از صائب تبریزی غزل 120

1 عشق خونگرم از محبت کرده ایجاد مرا آهوان از چشم نگذارند صیاد مرا

2 گر چه من چون غنچه دارم مهر خاموشی به لب نکهت گل می کند تفسیر، فریاد مرا

3 کارها را کارفرما آب و رنگی می دهد ور نه جوی شیر زناری است فرهاد مرا

4 صید لاغر دام با خود دارد از پهلوی خویش حاجت دام و کمندی نیست صیاد مرا

5 قطره ای هم در سواد دیده اش می بود کاش اینقدر آبی که در تیغ است جلاد مرا

6 صبر من در بی قراری ها قیامت می کند ورنه می گیرد ازو خط عاقبت داد مرا

7 از ادب صائب خموشم، ورنه در هر وادیی رتبه شاگردی من نیست استاد مرا