آن دوست که دشمن است با از آذر بیگدلی رباعی 137

1 چو مهر باختری، همچو ماه کنعانی شد از فسون زلیخای چرخ زندانی

2 برادران حسود ستارگان دادند ز دست، یوسف خورشید را بارزانی

1 شبی که غیر در آن آستان نمی‌ماند مرا شکایتی از پاسبان نمی‌ماند

2 ز پنج‌روزه تماشای گل، دریغ مدار که باغ گل، به تو ای باغبان نمی‌ماند

1 از سینه دل رمید و بزلف تو رام ماند مرغ از قفس پرید و گرفتار دام ماند

2 می گفتمش غم دل و، عمدا نکرد گوش؛ تا غیر آمد و، سخنم ناتمام ماند!