التفات زاهدان خشک، تر از صائب تبریزی غزل 124

1 التفات زاهدان خشک، تر سازد مرا گرمی افسردگان افسرده تر سازد مرا

2 اشک نیسانم، گدایی دارم از بحر گهر چون صدف دامان پاکی، تا گهر سازد مرا

3 معنی دور، از لباس لفظ می گردد جدا مختصر کی این جهان مختصر سازد مرا

4 شعله بی باک را از چوبکاری باک نیست چوب گل از بوی گل دیوانه تر سازد مرا

5 ناخن فولاد دارم در گشاد کارها بوی خون صاحب جگر چون نیشتر سازد مرا

6 بحر را تلخی ز آفت ها دعای جوشن است تلخرویی از حلاوت بیشتر سازد مرا

7 رشته عمرم به اندک فرصتی گردد گره گر چنین بی تاب، آن موی کمر سازد مرا

8 جذبه دریا بود صائب دلیل سیل من کی ره خوابیده دلگیر از سفر سازد مرا؟