ای خنک دی که از بهار افزون از آذر بیگدلی قطعه‌ 29

1 ای خنک دی که از بهار افزون هست هنگام عیش وعیش شگرف

2 کشد از سیم ناب چون دیوار بر در خانه ی که و مه برف

3 ننگری خود، ز خواجگان تا ناز؛ نشنوی خود، ز ناصحان تا حرف

4 با دو کس از مهان روشندل با دو تن از بتان مشکین عرف

5 خیز و در گوشه ی خرابی ده قدح باده غوطه در خم ژرف

6 وه چه باده؟ سهیل رنگین درع! وه چه باده؟ چراغ سیمین ظرف!

7 روی در روی واضحات الثغر چشم در چشم «قاصرات اطرف»

8 بوی ریحان دهد، دهند چو سیر طعم حلوا دهد، دهند چو ترف

9 ور ز سرما نیاری، این کاری جام می بر کف و کنی می صرف

10 بر شبه ریز، ریزه ی یاقوت؛ سای بر مشک، سوده ی شنجرف

11 مرغ و ماهی کباب ساز آنجا تا چرد بره سبزه از ته برف