صبح چو انوار از نیما یوشیج اشعار پراکنده 10

1 صبح چو انوار سرافکنده زد

2 گل به دم باد وزان خنده زد

3 چهره برافروخت چو اختر به دشت

4 وز در دل ها به فسون می گذشت

5 ز آنچه به هر جای به غمزه ربود

6 بار نخستین دل پروانه بود

7 راه سپارنده ی بالا و پست

8 بست پر و بال و به گل بر نشست

9 گاه مکیدیش لب سرخ رنگ

10 گاه کشیدیش به بر تنگ تنگ

11 نیز گهی بی خود و بی سر شدی

12 بال گشادی به هوا بر شدی

13 در دل این حادثه ناگه به دشت

14 سرزده زنبوری از آنجا گذشت

15 تیزپری ،‌ تندروی ،زرد چهر

16 باخته با گلشن تابنده مهر

17 آمد و از ره بر گل جا کشید

18 کار دو خواهنده به دعوا کشید

19 زین به جدل خست پر و بال ها

20 زان همه بسترد خط و خال ها

21 تا که رسید از سر ره بلبلی

22 سوختهای ، خسته ی روی گلی

23 بر سر شاخی به ترنم نشست

24 قصه ی دل را به سر نغمه بست

25 لیک رهی از همه ناخوانده بیش

26 دید هیاهوی رقیبان خویش

27 یک دو نفس تیره و خاموش ماند

28 خیره نگه کرد و همه گوش ماند

29 خنده ی بیهوده ی گل چون بدید

30 از دل سوزنده صفیری کشید

31 جست ز شاخ و به هم آویختند

32 چند تنه بر سر گل ریختند

33 مدعیان کینه ور و گل پرست

34 چرخ بدادند بی پا و دست

35 تا ز سه دشمن یکی از جا گریخت

36 و آن دگری را پر پر نقش ریخت

37 و آن گل عاشق کش همواره مست

38 بست لب از خنده و در هم شکست

39 طالب مطلوب چو بسیار شد

40 چند تنی کشته و بیمار شد

41 طالب مطلوب چو بسیار شد

42 چند تنی کشته و بیمار شد

43 پس چو به تحقیق یکی بنگری

44 نیست جز این عاقبت دلبری

45 در خم این پرده ز بالا و پست

46 مفسده گر هست ز روی گل است

47 گل که سر رونق هر معرکه است

48 مایه ی خونین دلی و مهلکه است

49 کار گل این است و به ظاهر خوش است

50 لیک به باطن دم آدم کش است

51 گر به جهان صورت زیبا نبود

52 تلخی ایام ،‌ مهیا نبود

53 (اشعار نیما یوشیج)