دریا زبان از یدالله رؤیایی اشعار پراکنده 2

1 دریا زبان دیگر دارد

2 با موج ها،هجوم هجاها

3 با سنگ ها،تکلم  کف ها

4 دریا زبان دیگر دارد

5 شور حباب ها

6 در ازدحام و همهمه ی آب

7 غلیان واژه های مقدس

8 در لهجه های مبهم گرداب

9 ای خطبه های اب

10 بر میز های مفرغی دریا!

11 ای کاش با فصاحت سنگین این کبود

12 اندام من تلفظ شیرین آب بود!

13 در من شكسته پای هزاران رنج

14 در من گریخته رمه ی تردید

15 اشکم نشسته سرد به خاكستر

16 خاكسترم گرفته غمی جاوید

17 دستم  که مست ساغر نفرین بود

18 پاشید دور بر سر دوران ها

19 با عشق ها قرابه كش نیرنگ

20 با دردهاش بر سر پیمان ها

21 چشمم كه كرده رنجش چین اندوز

22 در هر شیار بست هزار افسوس

23 بنوشت تابه نام نیاز و ناز

24 با هر نگاه نامه صد ناموس

25 قندیل شعرهایم خاموش گشت

26 تا بردمیدمش دم بیزاری

27 خورشید سوخت در رگ من تاریک

28 پایان گرفت قصه ی بیداری

29 رفت از سرم زلال سپید حرف

30 بر جا چو ریگ مانده ام آب اندیش

31 بگریخت آسمانم و من تنها

32 جنبیده ام به زمزمه ای در خویش

33 مرد من از فریب عبث ها مرد

34 ز آن رو گرفت راه دیار درد

35 و این افسانه ها را هم

36 بیهودگیش گسترد

37 نفرین گرفت بود و نبود من

38 تا ابر هم به گورم خشم آرد

39 و باد گر شبی ز رهم آید

40 خاك مرا عزیز ندارد

41 اینک كه كور مانده گزیر من

42 در من شكفته حیرت بازا باز

43 در من گریخته رمه ی تردید

44 در من هزار عاطفه در پرواز

45 خواب دیدم در بیابانی دراز

46 خاک راه از خون پایم رن گشد

47 از دو چشمم ریخت زنجیر سیاه

48 حلقه زد بر دست هایم تنگ شد

49 اختری آویخت بر سقف سپهر

50 مار شد پیچید دور گردنم

51 بر زدم فریاد : وای

52 ابری چو كوه

53 غول شد افتاد بر روی تنم

54 خنجری بر چشم خورشیدی نشست

55 قطره خونی به درگاهم چكید

56 كوكبی افتاد بر بامم شكست

57 شب پره شد در غبار شب پرید

58 آفتابی سرخ در من سبز شد

59 سبز ها در زرد جانم ریخت گرم

60 بانگ كردم وه چه آف !

61 اشكم ز شوق

62 قفل شد بر چفت لب آویخت نرم

63 جستم ازخواب،آسمانی تار تار

64 كفتری فانوس بر منقار داشت

65 ماه می نالید و روی گونه هاش

66 جای دندان های گرگی هار داشت

67 باز دیدم در بیابانی دراز

68 خاک راه از خون پایم رنگ شد

69 از دو چشمم ریخت زنجیر سیاه

70 حلقه زد بر دست هایم تن گشد

71 همیشه آن‌که می‌رود کمی از ما را

72 با خویش می‌برد

73 کمی از خود را، زایر

74 با من بگذار