جانا، دلم از فراق از اوحدی مراغه‌ای رباعی 37
1. جانا، دلم از فراق رویت خونست
چشمم ز غمت چو چشمهٔ جیحونست
...
زلفت چو شب و چهره چو از اوحدی مراغه‌ای رباعی 38
1. زلفت چو شب و چهره چو روزی نیکوست
من روز و شبت ز بهر آن دارم دوست
...
مقصود ز هر حدیث و هر از اوحدی مراغه‌ای رباعی 39
1. مقصود ز هر حدیث و هر زمزمه اوست
سر جملهٔ هر غلغله و دمدمه اوست
...
ای آنکه ترا قوت هر از اوحدی مراغه‌ای رباعی 40
1. ای آنکه ترا قوت هر بیشی هست
بنگر به دلم، که اندکش ریشی هست
...
با ما دمش ار به مهر از اوحدی مراغه‌ای رباعی 41
1. با ما دمش ار به مهر یکتاست بهست
سیب زنخش چو در کف ماست بهست
...
دلدار چو در سینه دل از اوحدی مراغه‌ای رباعی 42
1. دلدار چو در سینه دل نرم نداشت
آزرد مرا و هیچ آزرم نداشت
...
ای طلعت نور گسترت از اوحدی مراغه‌ای رباعی 43
1. ای طلعت نور گسترت به در بهشت
بشکسته سرای حرمت قدر بهشت
...
باد سحری چو غنچه را از اوحدی مراغه‌ای رباعی 44
1. باد سحری چو غنچه را لب بشکافت
نور رخ گل روی چو خورشید بتافت
...
دل در غم او بکاست، از اوحدی مراغه‌ای رباعی 45
1. دل در غم او بکاست، می‌باید گفت
این واقعه از کجاست؟ می‌باید گفت
...
با یار ز نیک و بد نمی‌باید از اوحدی مراغه‌ای رباعی 46
1. با یار ز نیک و بد نمی‌باید گفت
هر شب بیتی دو صد نمی‌باید گفت
...
شد درد بر پای فلک فرسایت از اوحدی مراغه‌ای رباعی 47
1. شد درد بر پای فلک فرسایت
تا عرضه کند سختی خود بر رایت
...
ای پیش تو ماه تا به از اوحدی مراغه‌ای رباعی 48
1. ای پیش تو ماه تا به ماهی همه هیچ
وین خواجگی و میری و شاهی همه هیچ
...