گل گفت: مهل، که باد از اوحدی مراغه‌ای رباعی 61
1. گل گفت: مهل، که باد بویم ببرد
چون خاک به هر برزن و کویم ببرد
...
گل شرم چمن به هیچ رویی از اوحدی مراغه‌ای رباعی 62
1. گل شرم چمن به هیچ رویی نبرد
از لاله خجالت سر مویی نبرد
...
ما پرتو جوهر روانیم از اوحدی مراغه‌ای رباعی 63
1. ما پرتو جوهر روانیم و خرد
نی نی، که به ذات محض جانیم و خرد
...
خالت که به شیوه کار از اوحدی مراغه‌ای رباعی 64
1. خالت که به شیوه کار ده گیسو کرد
عیش از دل غمدیده من یکسو کرد
...
زلف تو، که صد سینه از اوحدی مراغه‌ای رباعی 65
1. زلف تو، که صد سینه ز دل خالی کرد
بر قامت همچون الفت دالی کرد
...
در باغ شدی، سر و سر از اوحدی مراغه‌ای رباعی 66
1. در باغ شدی، سر و سر افشانی کرد
سنبل ز نسیم تو پریشانی کرد
...
بر ما ستم او چه گذرها از اوحدی مراغه‌ای رباعی 67
1. بر ما ستم او چه گذرها که نکرد؟
در دل غم عشقش چه اثرها که نکرد؟
...
خالی که رخ تو آشکارش از اوحدی مراغه‌ای رباعی 68
1. خالی که رخ تو آشکارش پرورد
لعل تو به نوش خوش گوارش پرورد
...
گل بار دگر لاف صفا از اوحدی مراغه‌ای رباعی 69
1. گل بار دگر لاف صفا خواهد زد
در عهد رخت دم از وفا خواهد زد
...
خال زنخت تیر گناه از اوحدی مراغه‌ای رباعی 70
1. خال زنخت تیر گناه اندازد
رخت دل عاشقان به راه اندازد
...
کی ماه به حسن چون تو از اوحدی مراغه‌ای رباعی 71
1. کی ماه به حسن چون تو والا باشد؟
یا چون سخنت لل لالا باشد؟
...
مشنو تو که: گل بی‌سر از اوحدی مراغه‌ای رباعی 72
1. مشنو تو که: گل بی‌سر خاری باشد
یا بادهٔ حسن بی‌خماری باشد
...