ای ترک حور زاده، ز تندی و کودکی از اوحدی مراغه‌ای غزل 811
1. ای ترک حور زاده، ز تندی و کودکی
خون دل شکستهٔ ما را چه می‌مکی؟
بر ما ستم و خواری، ای طرفه پسر تا کی؟ از اوحدی مراغه‌ای غزل 812
1. بر ما ستم و خواری، ای طرفه پسر تا کی؟
وندر پی وصلت ما پوینده بسر تا کی؟
جانا؛ غم ما نداشتن تا کی؟ از اوحدی مراغه‌ای غزل 813
1. جانا؛ غم ما نداشتن تا کی؟
ما را به جفا گذاشتن تا کی؟
با چنان شیوه و شیرینی و دلبندی و شنگی از اوحدی مراغه‌ای غزل 814
1. با چنان شیوه و شیرینی و دلبندی و شنگی
نتوان دل به تو دادن، که به جوری و به جنگی
گفتم که: بگذرانم روزی به نام و ننگی؟ از اوحدی مراغه‌ای غزل 815
1. گفتم که: بگذرانم روزی به نام و ننگی؟
خود با کمند عشقم وزنی نبود و سنگی
ای دل پر هوش ما با همه فرزانگی از اوحدی مراغه‌ای غزل 816
1. ای دل پر هوش ما با همه فرزانگی
شد ز غم آن پری فاش به دیوانگی
نه بیگانه‌ای، ای بت خانگی از اوحدی مراغه‌ای غزل 817
1. نه بیگانه‌ای، ای بت خانگی
مکن با من خسته بیگانگی
از چهره لاله سازی و از زلف سنبلی از اوحدی مراغه‌ای غزل 818
1. از چهره لاله سازی و از زلف سنبلی
تا از خجالت تو نروید دگر گلی
ای بر شفق نهاده از شام زلف خالی از اوحدی مراغه‌ای غزل 819
1. ای بر شفق نهاده از شام زلف خالی
بر گرد ماه بسته از رنگ شب هلالی
سرم بی‌دولتست، ار نه ز پایت کی شدی خالی؟ از اوحدی مراغه‌ای غزل 820
1. سرم بی‌دولتست، ار نه ز پایت کی شدی خالی؟
که حور نرگسین چشمی و ماه عنبرین خالی
آن خان خانان را ببین، بر صندلی یللی بلی از اوحدی مراغه‌ای غزل 821
1. آن خان خانان را ببین، بر صندلی یللی بلی
می‌گیر و زانو زن برش، گر مقبلی یللی بلی
زهی! نادیده از خوبان کسی مثل تو در خیلی از اوحدی مراغه‌ای غزل 822
1. زهی! نادیده از خوبان کسی مثل تو در خیلی
اگر روی ترا دیدی چو من مجنون شدی لیلی