پادشاهست آنکه دارد از اوحدی مراغه‌ای غزل 787
1. پادشاهست آنکه دارد در چنین خرم بهاری
ساقیی سرمست و جامی، مطربی موزون و یاری
...
ز تورانیان تنگ چشمی از اوحدی مراغه‌ای غزل 788
1. ز تورانیان تنگ چشمی سواری
در ایران به زلف سیه کرد کاری
...
ساقی، بده شرابم، کندر از اوحدی مراغه‌ای غزل 789
1. ساقی، بده شرابم، کندر چنین بهاری
نتوان شراب خوردن بی‌مطربی و یاری
...
من به هر جوری نخواهم از اوحدی مراغه‌ای غزل 790
1. من به هر جوری نخواهم کرد زاری
زانکه دولت باشد از خوی تو خواری
...
ترا می‌زیبد از خوبان از اوحدی مراغه‌ای غزل 791
1. ترا می‌زیبد از خوبان غرور و ناز و تن داری
که عنبر بر بیاض سیم و سنبل بر سمن داری
...
شب هجرانت، ای دلبر، از اوحدی مراغه‌ای غزل 792
1. شب هجرانت، ای دلبر، شب یلداست پنداری
رخت نوروز و دیدار تو عید ماست پنداری
...
برون کردی مرا از دل از اوحدی مراغه‌ای غزل 793
1. برون کردی مرا از دل چو دل با دیگری داری
کجا یادآوری از من؟ که از من بهتری داری
...
هر به عمری نزد خود روزی از اوحدی مراغه‌ای غزل 794
1. هر به عمری نزد خود روزی به مهمانم بری
پرده پیش رخ ببندی، پس در ایوانم بری
...
او شوی چو خود را تو از از اوحدی مراغه‌ای غزل 795
1. او شوی چو خود را تو از میانه بر گیری
در بها بیفزایی، تا بهانه بر گیری
...
بر من نمی‌نشینی نفسی از اوحدی مراغه‌ای غزل 796
1. بر من نمی‌نشینی نفسی به دلنوازی
بنشین دمی، که خون شد دل من ز چاره سازی
...
ز برنا پیشگان آموز از اوحدی مراغه‌ای غزل 797
1. ز برنا پیشگان آموز و رندان رسم سربازی
گرت سودای آن دارد که: عشق آن پسر بازی
...
دل من دردمند تست درمانش از اوحدی مراغه‌ای غزل 798
1. دل من دردمند تست درمانش نمی‌سازی
دلت بر وی نمی‌سوزد به فرمانش نمی‌سازی
...