پدید نیست اسیران عشق از اوحدی مراغه‌ای غزل 728
1. پدید نیست اسیران عشق را خانه
کجاست بند؟ که صحرا گرفت دیوانه
...
سر در کف پایت نهم، ای از اوحدی مراغه‌ای غزل 729
1. سر در کف پایت نهم، ای یار یگانه
روزی که درآیی ز درم مست شبانه
...
گرد مغان گرد و بادهای از اوحدی مراغه‌ای غزل 730
1. گرد مغان گرد و بادهای مغانه
تا به کجا می‌رسد حدیث زمانه؟
...
بسیار دشمنست مرا و از اوحدی مراغه‌ای غزل 731
1. بسیار دشمنست مرا و تو دوست نه
با دوستان خویشتن اینها نکوست؟ نه
...
ای در غم عشقت مرا اندیشهٔ از اوحدی مراغه‌ای غزل 732
1. ای در غم عشقت مرا اندیشهٔ بهبود نه
کردم زیان در عشق تو صد گنج و دیگر سود نه
...
ای شهر شگرفان را غیر از اوحدی مراغه‌ای غزل 733
1. ای شهر شگرفان را غیر از تو امیری نه
بی‌یاد تو در عالم ذهنی و ضمیری نه
...
آن دل که مرا بود و توی از اوحدی مراغه‌ای غزل 734
1. آن دل که مرا بود و توی دیده سلبوه
و آن تن که کشیدی به کمنمدش جذبوه
...
ببر، ای باد صبح‌دم، از اوحدی مراغه‌ای غزل 735
1. ببر، ای باد صبح‌دم، بده ای پیک نیک‌پی
سخن عاشقان بدو، خبر بیدلان بوی
...
ز لعلش بوسه‌ای جستم، از اوحدی مراغه‌ای غزل 736
1. ز لعلش بوسه‌ای جستم، بگفت: آری، بگفتم: کی
بگفت: ای عاشق سرگشته، صبرت نیست هم در پی؟
...
خانهٔ صبر مرا باز برانداخته‌ای از اوحدی مراغه‌ای غزل 737
1. خانهٔ صبر مرا باز برانداخته‌ای
تا چه کردم که مرا از نظر انداخته‌ای؟
...
ثوابست پرسیدن خسته‌ای از اوحدی مراغه‌ای غزل 738
1. ثوابست پرسیدن خسته‌ای
که دور افتد از وصل پیوسته‌ای
...
یارب! تو دوش با که به از اوحدی مراغه‌ای غزل 739
1. یارب! تو دوش با که به شادی نشسته‌ای؟
کامروز بی‌غم از در ما باز جسته‌ای
...