ای جان من ز هجر تو در تن بسوخته از اوحدی مراغه‌ای غزل 692
1. ای جان من ز هجر تو در تن بسوخته
صد دل ز مهر روی تو بر من بسوخته
روز عید آن ترک را دیدم پگاه آراسته از اوحدی مراغه‌ای غزل 693
1. روز عید آن ترک را دیدم پگاه آراسته
گشته از رویش سراسر عید گاه آراسته
خیانتگر خیانت کرد و ما دل در خدا بسته از اوحدی مراغه‌ای غزل 694
1. خیانتگر خیانت کرد و ما دل در خدا بسته
سر و پای خصومت را به زنجیر وفا بسته
روی زیبا نتوان داشت نهان پیوسته از اوحدی مراغه‌ای غزل 695
1. روی زیبا نتوان داشت نهان پیوسته
خاصه رویت که به روحست و روان پیوسته
ای از دهان تنگت شهری شکر گرفته از اوحدی مراغه‌ای غزل 696
1. ای از دهان تنگت شهری شکر گرفته
نام رخ تو گل را از خاک برگرفته
کجایی؟ ای ز رخت آب ارغوان رفته از اوحدی مراغه‌ای غزل 697
1. کجایی؟ ای ز رخت آب ارغوان رفته
مرا به عشق تو آوازه در جهان رفته
آن گل سوریست در کلاله نهفته از اوحدی مراغه‌ای غزل 698
1. آن گل سوریست در کلاله نهفته
یا به عبیرست برگ لاله نهفته
ای از عرب و از عجمت مثل نزاده از اوحدی مراغه‌ای غزل 699
1. ای از عرب و از عجمت مثل نزاده
حسن تو عرب را و عجم را بتو داده
عارف چو بحر باید: لب خشک و رخ گشاده از اوحدی مراغه‌ای غزل 700
1. عارف چو بحر باید: لب خشک و رخ گشاده
بر جای خود چو بحری جوشان و ایستاده
ببخشا، ای من مسکین به دل در دامت افتاده از اوحدی مراغه‌ای غزل 701
1. ببخشا، ای من مسکین به دل در دامت افتاده
دلم را قرعهٔ عشق و هوس بر نامت افتاده
ای مرغزار جانها لعل تو آب داده از اوحدی مراغه‌ای غزل 702
1. ای مرغزار جانها لعل تو آب داده
وی تب کشیده دل را زلف تو تاب داده
ساقیا، خیز و یک دو جام بده از اوحدی مراغه‌ای غزل 703
1. ساقیا، خیز و یک دو جام بده
می گلرنگ لاله فام بده