نگارینا، به وصل خود از اوحدی مراغه‌ای غزل 597
1. نگارینا، به وصل خود دمی ما را ز ما بستان
دل ما را به آن بالا ز دست این بلا بستان
...
یاران و دوستداران از اوحدی مراغه‌ای غزل 598
1. یاران و دوستداران جمعند و جام گردان
مطرب همیشه گویا، ساقی مدام گردان
...
دلا،خوش کرده ای منزل از اوحدی مراغه‌ای غزل 599
1. دلا،خوش کرده ای منزل به کوی وصل دلداران
دگر با یادم آوردی قدیمی صحبت یاران
...
دلها بربودند و برفتند از اوحدی مراغه‌ای غزل 600
1. دلها بربودند و برفتند سواران
ما پای به گل در شده زین اشک چو باران
...
مرا مپرس که: چون شرمسارم از اوحدی مراغه‌ای غزل 601
1. مرا مپرس که: چون شرمسارم از یاران؟
ز دست این دم چون برف و اشک چون باران
...
به نام ایزد! چه رویست از اوحدی مراغه‌ای غزل 602
1. به نام ایزد! چه رویست این؟ که حیرانند ازو حوران
چنین شیرین نباشد در سپاه خسرو توران
...
کیست آن مه؟ که می‌رود از اوحدی مراغه‌ای غزل 603
1. کیست آن مه؟ که می‌رود نازان
عاشقان در پیش سراندازان
...
ای کس ما، چون شدی باز از اوحدی مراغه‌ای غزل 604
1. ای کس ما، چون شدی باز مطیع کسان؟
بی‌خبریم از لبت، هم خبری می‌رسان
...
ای پیک نامه بر، خبر از اوحدی مراغه‌ای غزل 605
1. ای پیک نامه بر، خبر او به ما رسان
بویی ز کوی صدق به اهل صفا رسان
...
ای صبا، حال من بدو برسان از اوحدی مراغه‌ای غزل 606
1. ای صبا، حال من بدو برسان
نه چنان سرسری، نکو برسان
...
این دلبران که می‌کشدم از اوحدی مراغه‌ای غزل 607
1. این دلبران که می‌کشدم چشم مستشان
کس را خبر نشد که، چه دیدم ز دستشان؟
...
شب قدرست و روز عید زلف از اوحدی مراغه‌ای غزل 608
1. شب قدرست و روز عید زلف و روی این ترکان
نمی‌باشد دل ما را شکیب از روی این ترکان
...