مشتاق یارم و به در یار از اوحدی مراغه‌ای غزل 573
1. مشتاق یارم و به در یار می‌روم
دلدارم اوست، در پی دلدار می‌روم
به پیشگاه قبول ار چه از اوحدی مراغه‌ای غزل 574
1. به پیشگاه قبول ار چه کم دهد راهم
هنوز دولت آن آستانه می‌خواهم
گر ز من جان طلبد دوست، از اوحدی مراغه‌ای غزل 575
1. گر ز من جان طلبد دوست، روانی بدهم
پیش جانان نبود حیف؟ که جانی بدهم
تا کی به در تو سوکوار از اوحدی مراغه‌ای غزل 576
1. تا کی به در تو سوکوار آیم؟
در کوی تو مستمند و زار آیم؟
گر یار شوی با من، در از اوحدی مراغه‌ای غزل 577
1. گر یار شوی با من، در عهد تو یار آیم
ور زانکه نگه داری، روزیت به کار آیم
تا بر آن عارض زیبا نظر از اوحدی مراغه‌ای غزل 578
1. تا بر آن عارض زیبا نظر انداخته‌ایم
خانهٔ عقل به یک بار برانداخته‌ایم
چون ساعدت مساعد آنست از اوحدی مراغه‌ای غزل 579
1. چون ساعدت مساعد آنست رشته‌ایم
در خون خود، که عاشق آن دست گشته‌ایم
ما تا جمال آن رخ گلرنگ از اوحدی مراغه‌ای غزل 580
1. ما تا جمال آن رخ گلرنگ دیده‌ایم
همچون دهان او دل خود تنگ دیده‌ایم
ما نور چشم مادر این از اوحدی مراغه‌ای غزل 581
1. ما نور چشم مادر این خاک تیره‌ایم
آبای انجم فلکی را نبیره‌ایم
باز قلندر شدیم، خانه از اوحدی مراغه‌ای غزل 582
1. باز قلندر شدیم، خانه بر انداختیم
عشق نوایی بزد، خرقه در انداختیم
بندهٔ عشقیم و سالهاست از اوحدی مراغه‌ای غزل 583
1. بندهٔ عشقیم و سالهاست که هستیم
ورزش عشق تو کار ماست، که مستیم
آن پرده برانداز، که از اوحدی مراغه‌ای غزل 584
1. آن پرده برانداز، که ما نور پرستیم
مستور چرایی؟ چو نه مستورپرستیم