نبودم مرد این میدان و آورد او به میدانم از اوحدی مراغه‌ای غزل 549
1. نبودم مرد این میدان و آورد او به میدانم
چو گویم کرد سرگردان و می‌بازد به چوگانم
پر از دل مپرس، ای پری، من چه دانم؟ از اوحدی مراغه‌ای غزل 550
1. پر از دل مپرس، ای پری، من چه دانم؟
ز مردم تو دل می‌بری، من چه دانم؟
دل خود را به دیدار تو حاجت‌مند میدانم از اوحدی مراغه‌ای غزل 551
1. دل خود را به دیدار تو حاجت‌مند میدانم
غم هجر تو بنیادم بخواهد کند، میدانم
چو بدیدی که: ز غشقت به چه شکل و به چه سانم از اوحدی مراغه‌ای غزل 552
1. چو بدیدی که: ز غشقت به چه شکل و به چه سانم
نپسندم که: فریبی به فسون و به فسانم
زلف مشکینت چو دامست، ای صنم از اوحدی مراغه‌ای غزل 553
1. زلف مشکینت چو دامست، ای صنم
عارضت ماه تمامست، ای صنم
تختگاه حسن را قد تو شاهست، ای صنم از اوحدی مراغه‌ای غزل 554
1. تختگاه حسن را قد تو شاهست، ای صنم
آسمان لطف را روی تو ماهست، ای صنم
تو گلشن حسنی و ما چون خار و خاشاک، ای صنم از اوحدی مراغه‌ای غزل 555
1. تو گلشن حسنی و ما چون خار و خاشاک، ای صنم
از ما چرا رنجیده‌ای؟ حاشاک، حاشاک! ای صنم
گر شبی چارهٔ این درد جدایی بکنم از اوحدی مراغه‌ای غزل 556
1. گر شبی چارهٔ این درد جدایی بکنم
از شب طرهٔ او روز نمایی بکنم
به آن سرم که: سر خود ز می چو مست کنم از اوحدی مراغه‌ای غزل 557
1. به آن سرم که: سر خود ز می چو مست کنم
گذر به کوچهٔ آن ترک می‌پرست کنم
بسیار بد کردی ولی نیکو سرانجامت کنم از اوحدی مراغه‌ای غزل 558
1. بسیار بد کردی ولی نیکو سرانجامت کنم
گر زین شراب صرف من یک جرعه در جامت کنم
جای آن دارد که: من بر دیدها جایت کنم از اوحدی مراغه‌ای غزل 559
1. جای آن دارد که: من بر دیدها جایت کنم
رایگان باشی اگر، جان در کف پایت کنم
آمده‌ام که صف این صفهٔ بار بشکنم از اوحدی مراغه‌ای غزل 560
1. آمده‌ام که صف این صفهٔ بار بشکنم
صدرنشین صفه را رونق کار بشکنم