تا میسر گشت در گرمابه وصل آن نگارم از اوحدی مراغه‌ای غزل 513
1. تا میسر گشت در گرمابه وصل آن نگارم
در دل و چشم آتش و آب دوصد گرمابه دارم
درون خود نپسندم که از تو باز آرم از اوحدی مراغه‌ای غزل 514
1. درون خود نپسندم که از تو باز آرم
بدین قدر که: تو بیرون کنی به آزارم
سرم سودای او دارد، زهی سودا که من دارم! از اوحدی مراغه‌ای غزل 515
1. سرم سودای او دارد، زهی سودا که من دارم!
از آن سر گشته می‌باشم که این سوداست در بارم
گر او پیدا شود بر من به شیدایی کشد کارم از اوحدی مراغه‌ای غزل 516
1. گر او پیدا شود بر من به شیدایی کشد کارم
و گر من زو شوم پنهان به پیدایی کشد زارم
منازل سفرت پیش دیده می‌آرم از اوحدی مراغه‌ای غزل 517
1. منازل سفرت پیش دیده می‌آرم
اگر چه هیچ به منزل نمی‌رسد بارم
من همان داغ محبت که تو دیدی دارم از اوحدی مراغه‌ای غزل 518
1. من همان داغ محبت که تو دیدی دارم
هم چنان در هوست زرد وز عشقت زارم
گمان مبر که ز مهر تو دست وادارم از اوحدی مراغه‌ای غزل 519
1. گمان مبر که ز مهر تو دست وادارم
که گر چه خاک زمینم کنی، هوا دارم
من از پیوستگان دل غریبی در سفر دارم از اوحدی مراغه‌ای غزل 520
1. من از پیوستگان دل غریبی در سفر دارم
که بی‌او آتش اندر جان و ناوک در جگر دارم
ز داغ و درد تو بر جان و دل نشان دارم از اوحدی مراغه‌ای غزل 521
1. ز داغ و درد تو بر جان و دل نشان دارم
خیال روی تو در چشم در فشان دارم
صنمی که مهر او را ز جهان گزیده دارم از اوحدی مراغه‌ای غزل 522
1. صنمی که مهر او را ز جهان گزیده دارم
به زرش کجا فروشم؟ که به جان خریده دارم
چشم جان بر اثرت می‌دارم از اوحدی مراغه‌ای غزل 523
1. چشم جان بر اثرت می‌دارم
گوش دل بر خبرت می‌دارم
صد بار ز مهرت ار بمیرم از اوحدی مراغه‌ای غزل 524
1. صد بار ز مهرت ار بمیرم
یک ذره دل از تو بر نگیرم