مسلمانان، سلامت به، چو بتوانید، من گفتم از اوحدی مراغه‌ای غزل 489
1. مسلمانان، سلامت به، چو بتوانید، من گفتم
دل بیچارگان از خود مرنجانید، من گفتم
ای که رفتی و نرفتی نفسی از یادم از اوحدی مراغه‌ای غزل 490
1. ای که رفتی و نرفتی نفسی از یادم
خاک پای تو چو گشتم چه دهی بر بادم؟
دگر رخت ازین خانه بر در نهادم از اوحدی مراغه‌ای غزل 491
1. دگر رخت ازین خانه بر در نهادم
دگر خاک آن کوچه بر سر نهادم
معراج ما به روح و روان بود صبح دم از اوحدی مراغه‌ای غزل 492
1. معراج ما به روح و روان بود صبح دم
دیدار ما به دیدهٔ جان بود صبح دم
اگر آن یار سیه چرده ببیند رخ زردم از اوحدی مراغه‌ای غزل 493
1. اگر آن یار سیه چرده ببیند رخ زردم
هم به نوعی که تواند بکند چارهٔ دردم
غافل چرایی؟ جانا، ز دردم از اوحدی مراغه‌ای غزل 494
1. غافل چرایی؟ جانا، ز دردم
رحمت کن آخر بر روی زردم
هر چند به کوی او دیرست که پی بردم از اوحدی مراغه‌ای غزل 495
1. هر چند به کوی او دیرست که پی بردم
بسیار بگردیدم تا راه بوی بردم
من بادهٔ عشق نوش کردم از اوحدی مراغه‌ای غزل 496
1. من بادهٔ عشق نوش کردم
چون مست شدم خروش کردم
ز عشقت روز اول من به شهر اندر ندی کردم از اوحدی مراغه‌ای غزل 497
1. ز عشقت روز اول من به شهر اندر ندی کردم
به آخر چون در افتادم سر خود را فدی کردم
بیا، بیا که ز مهرت به جان همی گردم از اوحدی مراغه‌ای غزل 498
1. بیا، بیا که ز مهرت به جان همی گردم
به بوی وصل تو گرد جهان همی گردم
می‌خانه را بگشای در، کامروز مخمور آمدم از اوحدی مراغه‌ای غزل 499
1. می‌خانه را بگشای در، کامروز مخمور آمدم
نزدیک من نه جام می، کز منزل دور آمدم
از آن لب چون به یک بوسه من بیمار خرسندم از اوحدی مراغه‌ای غزل 500
1. از آن لب چون به یک بوسه من بیمار خرسندم
نخواهم شیشهٔ نوش و نباید شربت قندم