دشمن بی‌حاصلم را شرم از اوحدی مراغه‌ای غزل 441
1. دشمن بی‌حاصلم را شرم باد از کار خویش
تا چرا این خسته‌دل را دور کرد از یار خویش؟
...
با یار بی‌وفا نتوان از اوحدی مراغه‌ای غزل 442
1. با یار بی‌وفا نتوان گفت حال خویش
آن به که دم فرو کشم از قیل و قال خویش
...
باشد آن روز که گویم از اوحدی مراغه‌ای غزل 443
1. باشد آن روز که گویم به تو راز دل خویش؟
یا کنم بر تو بیان شرح نیاز دل خویش؟
...
گر بنگری در آینه روزی از اوحدی مراغه‌ای غزل 444
1. گر بنگری در آینه روزی صفای خویش
ای بس که بی‌خبر بدوی در قفای خویش
...
مردی به هوش بودم و خاطر از اوحدی مراغه‌ای غزل 445
1. مردی به هوش بودم و خاطر بجای خویش
ناگاه در کمند تو رفتم به پای خویش
...
گفتم: به چابکی ببرم از اوحدی مراغه‌ای غزل 446
1. گفتم: به چابکی ببرم جان ز دست عشق
خود هیچ یاد و هوش نیاورد مست عشق
...
دلم خرقه‌ای دارد از از اوحدی مراغه‌ای غزل 447
1. دلم خرقه‌ای دارد از پیر عشق
که گردن نپیچد ز زنجیر عشق
...
ز حسن تو پیدا شد آیین از اوحدی مراغه‌ای غزل 448
1. ز حسن تو پیدا شد آیین عشق
خرد را لبت کرد تلقین عشق
...
ای پیکر خجسته، چه نامی؟ از اوحدی مراغه‌ای غزل 449
1. ای پیکر خجسته، چه نامی؟ فدیت لک
دیگر سیاه چرده ندیدم بدین نمک
...
زاهدان را گذاشتیم از اوحدی مراغه‌ای غزل 450
1. زاهدان را گذاشتیم به جنگ
ما و جام شراب و نغمهٔ چنگ
...
ما به ابد می‌بریم عشق از اوحدی مراغه‌ای غزل 451
1. ما به ابد می‌بریم عشق ترا از ازل
در همه عالم که دید عشق چنین بی‌خلل؟
...
که رساند به من شیفتهٔ از اوحدی مراغه‌ای غزل 452
1. که رساند به من شیفتهٔ مسکین حال؟
خبری زان صنم ماهرخ مشکین خال
...