درین همسایه شمعی هست از اوحدی مراغه‌ای غزل 429
1. درین همسایه شمعی هست و جمعی عاشق از دورش
که ما صد بار گم گشتیم همچون سایه در نورش
چو نام او همی گویی به از اوحدی مراغه‌ای غزل 430
1. چو نام او همی گویی به نام خود قلم در کش
ورش دانسته‌ای، زنهار! خامش باش و دم درکش
دلا، دگر قدم از کوی از اوحدی مراغه‌ای غزل 431
1. دلا، دگر قدم از کوی دوست بازمکش
کنون که قبله گرفتی سر از نماز مکش
که میبرد خبر عاشقان از اوحدی مراغه‌ای غزل 432
1. که میبرد خبر عاشقان شیفته حالش؟
ز سجده گاه عبادت به پیش صدر جلالش
دیده گر لایق آن نیست از اوحدی مراغه‌ای غزل 433
1. دیده گر لایق آن نیست که منزل کنمش
چاره‌ای نیست به جز جای که در دل کنمش
گر دستها چو زلف در آرم از اوحدی مراغه‌ای غزل 434
1. گر دستها چو زلف در آرم به گردنش
کس را بدین قدر نتوان کرد سرزنش
نیست عیب ار دوست می‌دارم از اوحدی مراغه‌ای غزل 435
1. نیست عیب ار دوست می‌دارم منش
با چنان رویی که دارد دشمنش؟
امروز گم شدم: تو بر از اوحدی مراغه‌ای غزل 436
1. امروز گم شدم: تو بر آهم مدار گوش
فردا طلب مرا به سر کوی می‌فروش
بباد صبا گفتم از شوق از اوحدی مراغه‌ای غزل 437
1. بباد صبا گفتم از شوق دوش
که: درکارم، ار میتوانی، بکوش
پستهٔ آن ماه مروارید از اوحدی مراغه‌ای غزل 438
1. پستهٔ آن ماه مروارید گوش
چون بخندد بشکند بازار نوش
دو هفتهٔ دگر از بوی از اوحدی مراغه‌ای غزل 439
1. دو هفتهٔ دگر از بوی باد مشک فروش
شود چو باغ بهشت این زمین دیبا پوش
ای رخت خرم و دهانت خوش از اوحدی مراغه‌ای غزل 440
1. ای رخت خرم و دهانت خوش
وآن نظر کردن نهانت خوش