من بدین خواری و این از اوحدی مراغه‌ای غزل 406
1. من بدین خواری و این غربت از آن راه دراز
به تمنای تو افتاده‌ام، ای شمع طراز
منم غریب دیار تو، ای از اوحدی مراغه‌ای غزل 407
1. منم غریب دیار تو، ای غریب‌نواز
دمی به حال غریب دیار خود پرداز
آن سست عهد سخت کمان از اوحدی مراغه‌ای غزل 408
1. آن سست عهد سخت کمان اوفتاد باز
گفتم که: عاشقم، به گمان اوفتاد باز
یار ار نمی‌کند به حدیث از اوحدی مراغه‌ای غزل 409
1. یار ار نمی‌کند به حدیث تو گوش باز
عیبی نباشد، ای دل مسکین، بکوش باز
ما در به روی خلق فرو از اوحدی مراغه‌ای غزل 410
1. ما در به روی خلق فرو بسته‌ایم باز
در شاهد خیال تو پیوسته‌ایم باز
اگر نوبهاری ببینیم از اوحدی مراغه‌ای غزل 411
1. اگر نوبهاری ببینیم باز
که بر سبزه زاری نشینیم باز
عنایتیست خدا را به از اوحدی مراغه‌ای غزل 412
1. عنایتیست خدا را به حال ما امروز
عنایتیست خدا را به حال ما امروز
گر تو گل چهره در آیی از اوحدی مراغه‌ای غزل 413
1. گر تو گل چهره در آیی به چمن مست امروز
ما بدانیم که در باغ گلی هست امروز
هر چه گویم من، ای دبیر، از اوحدی مراغه‌ای غزل 414
1. هر چه گویم من، ای دبیر، امروز
نه به هوشم، ز من مگیر امروز
کام دلم نشد ز دهانت از اوحدی مراغه‌ای غزل 415
1. کام دلم نشد ز دهانت روا هنوز
و آن درد را که بود نکردم دوا هنوز
گلت بنده گردید و شمشاد از اوحدی مراغه‌ای غزل 416
1. گلت بنده گردید و شمشاد نیز
غلام تو شد سرو آزاد نیز