گفتی: ز عشق بازی کاری از اوحدی مراغه‌ای غزل 358
1. گفتی: ز عشق بازی کاری نمی‌گشاید
تدبیر ما چه باشد؟ کار آن چنان که باید
تو آن گم کرده را مشنو از اوحدی مراغه‌ای غزل 359
1. تو آن گم کرده را مشنو که بیزاری پدید آید
چو پیدا شد ز غیر اوت بیزاری پدید آید
برین دل هر دم از هجر از اوحدی مراغه‌ای غزل 360
1. برین دل هر دم از هجر تو دیگر گونه خار آید
ولی امید می‌دارم که روزی گل به بار آید
سر زلف خود بگیری همه از اوحدی مراغه‌ای غزل 361
1. سر زلف خود بگیری همه پیچ و خم برآید
دل ریش من بکاوی همه درد و غم برآید
گر آن کاری که من دانم از اوحدی مراغه‌ای غزل 362
1. گر آن کاری که من دانم بر آید
بهل تا در وفا جانم برآید
مرا از بخت اگر کاری از اوحدی مراغه‌ای غزل 363
1. مرا از بخت اگر کاری برآید
به وصل روی دلداری برآید
مرا گر ز وصل تو رنگی از اوحدی مراغه‌ای غزل 364
1. مرا گر ز وصل تو رنگی برآید
رها کن، که نامم به ننگی برآید
هر که مشغول تو گشت از از اوحدی مراغه‌ای غزل 365
1. هر که مشغول تو گشت از دگران باز آید
وانکه در پای تو افتاد سرافراز آید
هر کرا چون تو پریزاده از اوحدی مراغه‌ای غزل 366
1. هر کرا چون تو پریزاده ز در باز آید
به سرش سایهٔ اقبال و ظفر باز آید
دل سرمست من آن نیست از اوحدی مراغه‌ای غزل 367
1. دل سرمست من آن نیست که باهوش آید
مگر آن لحظه کش آواز تو در گوش آید
مرا کجا سر زلفت به زیر از اوحدی مراغه‌ای غزل 368
1. مرا کجا سر زلفت به زیر چنگ آید؟
که خاک پای ترا از سپهر ننگ آید
سحر گه چون نسیم زلف از اوحدی مراغه‌ای غزل 369
1. سحر گه چون نسیم زلف آن دلدار می‌آید
درخت شوقم از برگش به برگ و بار می‌آید