در هر ولایتی ز شرف نام از اوحدی مراغه‌ای غزل 346
1. در هر ولایتی ز شرف نام ما رود
گر دوست بر متابعت کام ما رود
آن فروغ دیده و آن راحت از اوحدی مراغه‌ای غزل 347
1. آن فروغ دیده و آن راحت دل می‌رود
رخت بردارید، همراهان، که محمل می‌رود
گفتم: که: بی‌وصال از اوحدی مراغه‌ای غزل 348
1. گفتم: که: بی‌وصال تو ما را به سر شود
گر صبر صبر ماست عجب دارم ار شود
ترا چه تحفه فرستم که از اوحدی مراغه‌ای غزل 349
1. ترا چه تحفه فرستم که دلپذیر شود؟
مگر همین دل مسکین چو ناگزیر شود
رخت دل بدزدد نهان شود از اوحدی مراغه‌ای غزل 350
1. رخت دل بدزدد نهان شود
دلم بر تو زین بد گمان شود
هر که او بیدق این عرصه از اوحدی مراغه‌ای غزل 351
1. هر که او بیدق این عرصه شود شاه شود
وانکه دور افتد ازین دایره گمراه شود
در عشق اگر زبان تو با از اوحدی مراغه‌ای غزل 352
1. در عشق اگر زبان تو با دل یکی شود
راه ترا هزار و دو منزل یکی شود
بی‌تو دل و جان من زیر از اوحدی مراغه‌ای غزل 353
1. بی‌تو دل و جان من زیر و زبر میشود
دم به دمم درد دل بیش و بتر میشود
فتنه بود آن چشم و ابرو از اوحدی مراغه‌ای غزل 354
1. فتنه بود آن چشم و ابرو نیز یارش میشود
شکرست آن لعل و دلها زان شکارش میشود
کو دیده‌ای که بی‌تو از اوحدی مراغه‌ای غزل 355
1. کو دیده‌ای که بی‌تو به خون تر نمی‌شود؟
یا رخ که از فراق تو چون زر نمی‌شود؟
شبم ز شهر برون برد و از اوحدی مراغه‌ای غزل 356
1. شبم ز شهر برون برد و راه خانه نمود
چو وقت آمدنم دیر شد بهانه نمود
بریدن حیفم آید بعد از اوحدی مراغه‌ای غزل 357
1. بریدن حیفم آید بعد از آن عهد
چنین رویی نشاید آن چنان عهد