آنرا که چون تو لاله از اوحدی مراغه‌ای غزل 322
1. آنرا که چون تو لاله رخی در سرا بود
میلش به دیدن گل و سوسن چرا بود؟
دل از فراق شما دردمند از اوحدی مراغه‌ای غزل 323
1. دل از فراق شما دردمند خواهد بود
زمان هجر ندانم که چند خواهد بود؟
همیشه تا تن من برقرار از اوحدی مراغه‌ای غزل 324
1. همیشه تا تن من برقرار خواهد بود
به کوی عشق دلم را گذار خواهد بود
تا کی از هجر تو بی‌خواب از اوحدی مراغه‌ای غزل 325
1. تا کی از هجر تو بی‌خواب و خورم باید بود؟
به تو مشغول وز خود بی‌خبرم باید بود؟
دوشم از وصل کار چون از اوحدی مراغه‌ای غزل 326
1. دوشم از وصل کار چون زر بود
تا به روز آن نگار در بر بود
نازنینا، حسن و خوبی از اوحدی مراغه‌ای غزل 327
1. نازنینا، حسن و خوبی با وفا بهتر بود
گر وفا ورزی بهر حالی ترا بهتر بود
آن روز کو که روی غم اندر از اوحدی مراغه‌ای غزل 328
1. آن روز کو که روی غم اندر زوال بود؟
با او مرا به بوسه جواب و سؤال بود
دیگی که پار پختم چون از اوحدی مراغه‌ای غزل 329
1. دیگی که پار پختم چون ناتمام بود
باز آمدم که پخته شود هر چه خام بود
تو را که گفت که من بی‌تو از اوحدی مراغه‌ای غزل 330
1. تو را که گفت که من بی‌تو می‌توانم بود
که مرگ بادا گر بی‌تو زنده دانم بود
میان ما و تو دوری به از اوحدی مراغه‌ای غزل 331
1. میان ما و تو دوری به اختیار نبود
مرا زمان فراق تو در شمار نبود
سر دردم بر طبیب آسان از اوحدی مراغه‌ای غزل 332
1. سر دردم بر طبیب آسان نبود
گفت: تب داری، غلط کرد، آن نبود
این چنین نقشی اگر در از اوحدی مراغه‌ای غزل 333
1. این چنین نقشی اگر در چین بود
قبلهٔ خوبان آن ملک این بود