کرا بر تو فرستم که شرح از اوحدی مراغه‌ای غزل 298
1. کرا بر تو فرستم که شرح حال کند؟
به نام من ز لبت بوسه‌ای سؤال کند؟
هر زمان آشفته‌دل نامم از اوحدی مراغه‌ای غزل 299
1. هر زمان آشفته‌دل نامم کند
با دل آشفته در دامم کند
هر نفسی عشق او بی‌دل از اوحدی مراغه‌ای غزل 300
1. هر نفسی عشق او بی‌دل و دینم کند
آتش سودای او خاک زمینم کند
دل به کسی سپرده‌ام از اوحدی مراغه‌ای غزل 301
1. دل به کسی سپرده‌ام کو همه قصد جان کند
کام کسی روا نکرد، اشک بسی روان کند
مطرب، مهل که محنت و از اوحدی مراغه‌ای غزل 302
1. مطرب، مهل که محنت و غم قصد جان کند
راهی سبک بیار، که رطلم گران کند
دلم از لعل تو یک بوسه از اوحدی مراغه‌ای غزل 303
1. دلم از لعل تو یک بوسه تمنا نکند
که جفای تو مرا دیده چو دریا نکند
در آن شمایل موزون چو از اوحدی مراغه‌ای غزل 304
1. در آن شمایل موزون چو دل نگاه کند
هزار نامه به نقش هوس سیاه کند
یار آن کسی بود که به از اوحدی مراغه‌ای غزل 305
1. یار آن کسی بود که به کارت نگه کند
باری نگه کنی، دوسه بارت نگه کند
نگار من به یکی لحظه از اوحدی مراغه‌ای غزل 306
1. نگار من به یکی لحظه صد بهانه کند
وگر به جان طلبم بوسه‌ای رهانه کند
عاشق کسی بود که چو عشقش از اوحدی مراغه‌ای غزل 307
1. عاشق کسی بود که چو عشقش ندی کند
اول قدم ز روی وفا جان فدی کند
ترک ستم پرست من ترک از اوحدی مراغه‌ای غزل 308
1. ترک ستم پرست من ترک جفا نمی‌کند
عهد به سر نمی‌برد، وعده وفا نمی‌کند
صبری کنیم تا ستم او از اوحدی مراغه‌ای غزل 309
1. صبری کنیم تا ستم او چه می‌کند؟
با این دل شکسته غم او چه می‌کند؟