موسم گل دو سه روزست از اوحدی مراغه‌ای غزل 251
1. موسم گل دو سه روزست ،به سر خواهد شد
می درآید، که گل زرد به در خواهد شد
حسن بدکان نشست، عشق از اوحدی مراغه‌ای غزل 252
1. حسن بدکان نشست، عشق پدیدار شد
حسن فروشنده گشت، عشق خریدار شد
گل ز روی او شرمسار شد از اوحدی مراغه‌ای غزل 253
1. گل ز روی او شرمسار شد
دل چو موی او بی‌قرار شد
خواهم شبی بر آن دهن از اوحدی مراغه‌ای غزل 254
1. خواهم شبی بر آن دهن تنگ میر شد
کامشب مرا تعلق او در ضمیر شد
دل اسیر حلقهٔ آن زلف از اوحدی مراغه‌ای غزل 255
1. دل اسیر حلقهٔ آن زلف چون زنحیر شد
تن ز استیلای هجر آن پریرخ پیر شد
کمان مهر ترا چرخ چنبری از اوحدی مراغه‌ای غزل 256
1. کمان مهر ترا چرخ چنبری نکشد
فروغ روی ترا جرم مشتری نکشد
یار ز پیمان ما گر چه از اوحدی مراغه‌ای غزل 257
1. یار ز پیمان ما گر چه سری می‌کشد
بار غمش را دلم بی‌جگری می‌کشد
دی رفتم اندر کوی او از اوحدی مراغه‌ای غزل 258
1. دی رفتم اندر کوی او سرمست، ناگه جنگ شد
امروز زانم تنگدل کان جای بر وی تنگ شد
چه عشقست این که در دل از اوحدی مراغه‌ای غزل 259
1. چه عشقست این که در دل شد؟
کزو پایم درین گل شد
جهان از باد نوروزی از اوحدی مراغه‌ای غزل 260
1. جهان از باد نوروزی جوان شد
زمین در سایهٔ سنبل نهان شد
عشق را پا و سر پدید نشد از اوحدی مراغه‌ای غزل 261
1. عشق را پا و سر پدید نشد
زین بیابان خبر پدید نشد
هرگز از عشقی مرا پایی از اوحدی مراغه‌ای غزل 262
1. هرگز از عشقی مرا پایی چنین در گل نشد
هیچ سال این دردم اندر جان وغم در دل نشد