نمی‌بینم بت خود را، نمی‌دانم کجا باشد؟ از اوحدی مراغه‌ای غزل 227
1. نمی‌بینم بت خود را، نمی‌دانم کجا باشد؟
دلم آرام چون گیرد؟ که جان از وی جدا باشد
تا دلم بر رخ چون ماه تمامت باشد از اوحدی مراغه‌ای غزل 228
1. تا دلم بر رخ چون ماه تمامت باشد
ناله و زاری من بر در و بامت باشد
بهار و بوستان ما سر کوی تو بس باشد از اوحدی مراغه‌ای غزل 229
1. بهار و بوستان ما سر کوی تو بس باشد
چراغ مجلس ما پرتو روی تو بس باشد
هر که آن قامت و بالای بلندش باشد از اوحدی مراغه‌ای غزل 230
1. هر که آن قامت و بالای بلندش باشد
چه نظر بر دل بیمار نژندش باشد؟
بهار و باغ با ترکان گل رخسار خوش باشد از اوحدی مراغه‌ای غزل 231
1. بهار و باغ با ترکان گل رخسار خوش باشد
شراب تلخ با خوبان شیرین کار خوش باشد
مستیم و مستی ما از جام عشق باشد از اوحدی مراغه‌ای غزل 232
1. مستیم و مستی ما از جام عشق باشد
وین نام اگر بر آریم، از نام عشق باشد
گدایی را که دل در بند یار محتشم باشد از اوحدی مراغه‌ای غزل 233
1. گدایی را که دل در بند یار محتشم باشد
دلش هم‌خوابهٔ اندوه و جانش جفت غم باشد
روزی که از لب تو بر ما سلام باشد از اوحدی مراغه‌ای غزل 234
1. روزی که از لب تو بر ما سلام باشد
شادی قرار گیرد، عشرت مدام باشد
معشوقه پی وفا نباشد از اوحدی مراغه‌ای غزل 235
1. معشوقه پی وفا نباشد
ور بود، به عهد ما نباشد
اگر گوش بر دشمنانت نباشد از اوحدی مراغه‌ای غزل 236
1. اگر گوش بر دشمنانت نباشد
لب من دمی بی‌دهانت نباشد
هر که صید او شود با دیگری کارش نباشد از اوحدی مراغه‌ای غزل 237
1. هر که صید او شود با دیگری کارش نباشد
وانکه داغ او گرفت از بندگی عارش نباشد
باید که مال دنیا مسمار دل نباشد از اوحدی مراغه‌ای غزل 238
1. باید که مال دنیا مسمار دل نباشد
کین مارها که بینی، جز مار دل نباشد