رو دیده بدوز تا از اوحدالدین کرمانی رباعی 49
1. رو دیده بدوز تا دلت دیده شود
زان دیده جهانی دگرت دیده شود
...
از خوی بد تو زان از اوحدالدین کرمانی رباعی 50
1. از خوی بد تو زان همی رنجد کس
کاندر نظرت هیچ نمی سنجد کس
...
از غایت خودپسندی از اوحدالدین کرمانی رباعی 51
1. از غایت خودپسندی و خودبینی
عالم همه نیکند و تو شان بدبینی
...
خودبین هرگز به از اوحدالدین کرمانی رباعی 52
1. خودبین هرگز به هیچ حاصل نرسد
تا جان ندهد به عالم دل نرسد
...
یک دم چو نئی تو عاشق از اوحدالدین کرمانی رباعی 53
1. یک دم چو نئی تو عاشق صادق عیش
کی دریابی حلاوت صادق عیش
...
چون خاک به زیر پایها از اوحدالدین کرمانی رباعی 54
1. چون خاک به زیر پایها فرسودن
به زانک به عجب آب روی افزودن
...
گر بر سر دریا نه از اوحدالدین کرمانی رباعی 55
1. گر بر سر دریا نه سبک تر زخسی
دایم زچه در پی هوا و هوسی
...
یکچند دویدیم نه از اوحدالدین کرمانی رباعی 56
1. یکچند دویدیم نه بر راه صواب
برداشته از روی خرد پاک نقاب
...
در عمر درنگ نیست از اوحدالدین کرمانی رباعی 57
1. در عمر درنگ نیست ممکن، بشتاب
آن قدر که ممکن است از وی دریاب
...
گر شیر دلی صید هراسان از اوحدالدین کرمانی رباعی 58
1. گر شیر دلی صید هراسان مطلب
دشوار شود حاصل آسان مطلب
...
دل را تو همه جگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 59
1. دل را تو همه جگر دهی افسوس است
خود را همه درد سر دهی افسوس است
...
افسوس که عمر رفت از اوحدالدین کرمانی رباعی 60
1. افسوس که عمر رفت و هشیاری نیست
دردا که امید خویشتن داری نیست
...