تا در سر تو مایهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 37
1. تا در سر تو مایهٔ مایی و منی است
آگه نشوی که مایهٔ کار تو چیست
...
هر ذره که در هوای از اوحدالدین کرمانی رباعی 38
1. هر ذره که در هوای او گردان است
صد چون سر کیقباد و نوشروان است
...
تا هستی خود را نکنی از اوحدالدین کرمانی رباعی 39
1. تا هستی خود را نکنی دامن چاک
ثابت نشود تو را قدم بر افلاک
...
به بین نشود کس به از اوحدالدین کرمانی رباعی 40
1. به بین نشود کس به تکبّر کردن
نتوان به تکلّف شبه را دُر کردن
...
ای خلقت تو زخاک از اوحدالدین کرمانی رباعی 41
1. ای خلقت تو زخاک وز آب منی
چندین چه تکبّر کنی آخر چو منی
...
از کبر مدار هیچ از اوحدالدین کرمانی رباعی 42
1. از کبر مدار هیچ در دل هوسی
از کبر به جایی نرسیده است کسی
...
آن کس که سرشته باشد از اوحدالدین کرمانی رباعی 43
1. آن کس که سرشته باشد از آب منی
او را نرسد که او کند کبر و منی
...
دردا که تو از غرور از اوحدالدین کرمانی رباعی 44
1. دردا که تو از غرور وز بی خبری
بس بی خبری از آنچ بس بی خبری
...
الورد یقول بعد از اوحدالدین کرمانی رباعی 45
1. الورد یقول بعد ما کنت اناس
قد صرت من العجب مهانا واداس
...
ای خسته و بسته از از اوحدالدین کرمانی رباعی 46
1. ای خسته و بسته از پس بینی خویش
بینی که چه بینی تو زخود بینی خویش
...
از خود بینی اگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 47
1. از خود بینی اگر شوی مست غرور
دوران فلک بر تو شود دیدهٔ مور
...
ای نفس به سوی حق از اوحدالدین کرمانی رباعی 48
1. ای نفس به سوی حق چنین نتوان شد
در حضرت او بی دل و دین نتوان شد
...