مادام که بار عقل از اوحدالدین کرمانی رباعی 13
1. مادام که بار عقل هستی باقی است
از ظلمت جهل وانرستی باقی است
...
یک جرعهٔ می زملک از اوحدالدین کرمانی رباعی 14
1. یک جرعهٔ می زملک کاوس به است
وز تخت قباد و مردی طوس به است
...
ای دل به صلاح اگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 15
1. ای دل به صلاح اگر نشستی برسی
وین لشکر نفس اگر شکستی برسی
...
بی دیده اگر راه از اوحدالدین کرمانی رباعی 16
1. بی دیده اگر راه روی بی خبری است
تمکین مطلب ازو که او رهگذری است
...
آنچش نه از انبیا از اوحدالدین کرمانی رباعی 17
1. آنچش نه از انبیا و از خود واداشت
مردان به حیل نشاید از خود واداشت
...
آن را که حرامزادگی از اوحدالدین کرمانی رباعی 18
1. آن را که حرامزادگی عادت و خوست
عیب دگران به نزد او سخت نکوست
...
در حق من ار یکی وگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 19
1. در حق من ار یکی وگر صد گوید
بدگوی همیشه صفت خود گوید
...
بی هیچ یقین چو بدگمانی از اوحدالدین کرمانی رباعی 20
1. بی هیچ یقین چو بدگمانی باشی
بد باشی اگر چه نیک دانی باشی
...
با برگ مژه سد سکندر از اوحدالدین کرمانی رباعی 21
1. با برگ مژه سد سکندر سفتن
صد آتش نمرود به دیده سفتن
...
خواهی که بر خدای از اوحدالدین کرمانی رباعی 22
1. خواهی که بر خدای باشی مقبول
نیک همه خلق گو و می باش حمول
...
تا خانقه حرص تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 23
1. تا خانقه حرص تو ویران نشود
دشوار زمانه بر تو آسان نشود
...
هان ای «واحد» زباد از اوحدالدین کرمانی رباعی 24
1. هان ای «واحد» زباد حرصی تو اسیر
زان نیست تو را زآتش حرص گزیر
...