عشق از چه سبب بی از اوحدالدین کرمانی رباعی 109
1. عشق از چه سبب بی خبران را باشد
کاری است که صاحب نظران را باشد
اندر ره عشق هر از اوحدالدین کرمانی رباعی 110
1. اندر ره عشق هر که دارد گذری
با خود نکند به هیچ وجهی نظری
در درد اگر تو از از اوحدالدین کرمانی رباعی 111
1. در درد اگر تو از دوا محرومی
اندیشه بکن تا تو چرا محرومی
چون وسوسه ای تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 112
1. چون وسوسه ای تو را بگیرد دامن
آغاز کنی کینه و جنگی با من
هر صاحب دل که او از اوحدالدین کرمانی رباعی 113
1. هر صاحب دل که او نه صاحب نظر است
در خورد عقوبت است و بس بر خطر است
در تو که بدیدهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 114
1. در تو که بدیدهٔ صفا می نگریم
نی از پی شهوت و هوا می نگریم
چون آتش شهوت آبرویت از اوحدالدین کرمانی رباعی 115
1. چون آتش شهوت آبرویت را برد
در معرض هر بزرگیی ماندی خرد