ظلم آب زرخ، زور از اوحدالدین کرمانی رباعی 85
1. ظلم آب زرخ، زور ز بازو بُبَرد
رنگ از گل وز مشک ختن بو بُبَرد
...
بیگانگی ات چو با از اوحدالدین کرمانی رباعی 86
1. بیگانگی ات چو با دل خویش آید
هر جای که مرهمی زنی نیش آید
...
هر کاو درمی به خون از اوحدالدین کرمانی رباعی 87
1. هر کاو درمی به خون دل جمع آرد
می نگذاری تا به تو می نسپارد
...
آنجا که بود عالم از اوحدالدین کرمانی رباعی 88
1. آنجا که بود عالم و ظالم سردار
بر تخت بود عالم و ظالم بردار
...
هان تا تو چو ظالمان از اوحدالدین کرمانی رباعی 89
1. هان تا تو چو ظالمان ستمها نکنی
وندر دل خستگان المها نکنی
...
شاها چو به محشر از اوحدالدین کرمانی رباعی 90
1. شاها چو به محشر اندر آرند تو را
وانگاه زکرده ها شمارند تو را
...
چون مظلومی کند از اوحدالدین کرمانی رباعی 91
1. چون مظلومی کند به یارب کاری
نی زن کند آنجا و نه مرکب کاری
...
هر شه که زعدل شد از اوحدالدین کرمانی رباعی 92
1. هر شه که زعدل شد شعار و شانش
نافذ باشد به ملک در فرمانش
...
آزار چو باز و آز از اوحدالدین کرمانی رباعی 93
1. آزار چو باز و آز چون بط منمای
چون بوم سوی سلامت طبع گرای
...
نزدیک کسی که عاقل از اوحدالدین کرمانی رباعی 94
1. نزدیک کسی که عاقل و هشیار است
آزردن یک مور و مگس بسیار است
...
دل را غم تو سوخته از اوحدالدین کرمانی رباعی 95
1. دل را غم تو سوخته جان خواهد کرد
این قلب شکسته را روان خواهد کرد
...
طاووس جمال تو چو از اوحدالدین کرمانی رباعی 96
1. طاووس جمال تو چو پرواز کند
سیمرغ امید جلوه آغاز کند
...