تا گوش دلت به غفلت از اوحدالدین کرمانی رباعی 61
1. تا گوش دلت به غفلت است آکنده
دل را تو مپندار که گردد زنده
...
زین سان که تُوی از اوحدالدین کرمانی رباعی 62
1. زین سان که تُوی دیده به خاک آکنده
دشوار توان کرد تو را بیننده
...
این دل نه همانا از اوحدالدین کرمانی رباعی 63
1. این دل نه همانا که تو با راه آیی
در راه بقا چو طالب جاه آیی
...
صد زخم چشید نفس از اوحدالدین کرمانی رباعی 64
1. صد زخم چشید نفس و افگار نشد
صد تجربه کرد عقل و بر کار نشد
...
در هیچ سری مایهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 65
1. در هیچ سری مایهٔ اسراری نه
کس را خبر از اندک و بسیاری نه
...
هرگز دل من واقف از اوحدالدین کرمانی رباعی 66
1. هرگز دل من واقف اسرار نشد
روزی به صفا و صدق بر کار نشد
...
زنهار اگرچه راست از اوحدالدین کرمانی رباعی 67
1. زنهار اگرچه راست می آید کار
مغرور مشو چو شاخ در فصل بهار
...
می میرم ازو و صورت از اوحدالدین کرمانی رباعی 68
1. می میرم ازو و صورت جان در پیش
بر آتشم و روضهٔ رضوان در پیش
...
با دل گفتم درآی از اوحدالدین کرمانی رباعی 69
1. با دل گفتم درآی از خواب تمام
زان پیش که روزگار برگیرد گام
...
از جام هوس بادهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 70
1. از جام هوس بادهٔ مستی تا کی
ای نیست شونده لاف هستی تا کی
...
ای دل اگرت زنفس از اوحدالدین کرمانی رباعی 71
1. ای دل اگرت زنفس معزول کنند
میلت سوی مقبلان مقبول کنند
...
زین سان که تو را از اوحدالدین کرمانی رباعی 72
1. زین سان که تو را بی خودی و بی خبری است
بر حال تو باید به دو صد چشم گریست
...