ای دل زامل به مال مایل تا کی از اوحدالدین رباعی 73
1. ای دل زامل به مال مایل تا کی
در راه هوس ساخته منزل تا کی
ای کاش بدانمی که من کیستمی از اوحدالدین رباعی 74
1. ای کاش بدانمی که من کیستمی
در دایرهٔ وجود بر چیستمی
عمر تو بهار تازه را می ماند از اوحدالدین رباعی 75
1. عمر تو بهار تازه را می ماند
روزی دو سه بر سر تو گل افشاند
سیرم زحیات محنت آکندهٔ خویش از اوحدالدین رباعی 76
1. سیرم زحیات محنت آکندهٔ خویش
وین روزی ریزهٔ پراکندهٔ خویش
دل سوختگان از تو سگالند مکن از اوحدالدین رباعی 77
1. دل سوختگان از تو سگالند مکن
یا از تو به حضرتش بنالند مکن
چشم فلک از ظلم تو بگریست مکن از اوحدالدین رباعی 78
1. چشم فلک از ظلم تو بگریست مکن
آخر به دور روزه عمرت این چیست مکن
در هر دلکی از تو نهیبی است مکن از اوحدالدین رباعی 79
1. در هر دلکی از تو نهیبی است مکن
افراز ملوک را نشیبی است مکن
جانا سخنان خصم در گوش مکن از اوحدالدین رباعی 80
1. جانا سخنان خصم در گوش مکن
پند من مستمند بنیوش مکن
یک قطره زآب دیدهٔ مظلومی از اوحدالدین رباعی 81
1. یک قطره زآب دیدهٔ مظلومی
یک آه زسوز سینهٔ محرومی
تا چند ازین خلق خدا آزردن از اوحدالدین رباعی 82
1. تا چند ازین خلق خدا آزردن
زین عالم فانی چه توانی بردن
امروز که در جوی حیات آبی هست از اوحدالدین رباعی 83
1. امروز که در جوی حیات آبی هست
در نیکی کوش تا توانی پیوست
ظالم چو کباب از دل درویش خورد از اوحدالدین رباعی 84
1. ظالم چو کباب از دل درویش خورد
چون در نگری زپهلوی خویش خورد