دل را تو همه جگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 59

1 ای از ره لطف راعی هر رَمه تو مقصود جهانیان زهر دمدمه تو

2 جز تو همه هر چه هست تشویش ره است ما را زهمه باز رهان ای همه تو

1 چون شخص به نورِ ذکر بینا گردد موسی صفت او به طور سینا گردد

2 عیسی زبان در قدم و دم باشد در گنبد نیلگون مینا گردد

1 ای تن همه وصل کار سازی است مخسب وز یار همه بنده نوازی است مخسب

2 هان تا تو به جهد دیده برهم نزنی جان یافته ای چه جای بازی است مخسب