کو دل که بدان دل از اوحدالدین کرمانی رباعی 49
1. کو دل که بدان دل غم جان شاید خورد
کو جان که بدو دلی بشاید پرورد
...
دل رفته و عشق آمده از اوحدالدین کرمانی رباعی 50
1. دل رفته و عشق آمده تا خود چه کند
جان داده و غم بستده تا خود چه کند
...
تا عشق توَم سلسله از اوحدالدین کرمانی رباعی 51
1. تا عشق توَم سلسله می جنباند
کو عقل و کجا صبر که برجا ماند
...
خواهی که برم سرّ از اوحدالدین کرمانی رباعی 52
1. خواهی که برم سرّ تو مکنون باشد
واین واقعه از حدّ من افزون باشد
...
در هیچ سری مایهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 53
1. در هیچ سری مایهٔ اسراری نه
کس را خبر از اندک و بسیاری نه
...
هر دل نبود قابل از اوحدالدین کرمانی رباعی 54
1. هر دل نبود قابل اسرار خدا
در هر کویی نگنجد ابرار خدا
...
از کتم عدم چون که از اوحدالدین کرمانی رباعی 55
1. از کتم عدم چون که برون افتادم
در چاه وجود سرنگون افتادم
...
در من نگرم زپای از اوحدالدین کرمانی رباعی 56
1. در من نگرم زپای تا سر هیچم
چون ذرّه بر مهر منوّر هیچم
...
ای دوست بیا و غم از اوحدالدین کرمانی رباعی 57
1. ای دوست بیا و غم بی حاصل بین
تشویش دل و خرابی منزل بین
...
یا روی دلم به سوی از اوحدالدین کرمانی رباعی 58
1. یا روی دلم به سوی دیگر گردان
یا مقصد خود مرا میسّر گردان
...
گویند مرا چرا شدی از اوحدالدین کرمانی رباعی 59
1. گویند مرا چرا شدی سودایی
آن به که کنی به صبر پابرجایی
...
آنها که محققان از اوحدالدین کرمانی رباعی 60
1. آنها که محققان این درگاهند
اهل دل خاص خاص شاهنشاهند
...