ای دوست تو در جوال از اوحدالدین کرمانی رباعی 37
1. ای دوست تو در جوال افسانه مباش
پا بستهٔ دامهای بی دانه مباش
...
ای دل مطلب زدیگران از اوحدالدین کرمانی رباعی 38
1. ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش
خود باش به هر درد دلی محرم خویش
...
در راه طلب صادق از اوحدالدین کرمانی رباعی 39
1. در راه طلب صادق و ذاکر می باش
هر جا که روی صافی و صابر می باش
...
گر دل زتو بگسلد از اوحدالدین کرمانی رباعی 40
1. گر دل زتو بگسلد به غم بشکنمش
یا از بر خویشتن برون افکنمش
...
یا رب چه خوش است از اوحدالدین کرمانی رباعی 41
1. یا رب چه خوش است زلف خم در خم او
و آن عارض چون شیر و می اندر هم او
...
آنی که فلک با تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 42
1. آنی که فلک با تو درآید به طرب
گر آدمئی شیفته گردد چه عجب
...
دردا که درون صفه از اوحدالدین کرمانی رباعی 43
1. دردا که درون صفه ما را ره نیست
و افسوس که سوی وصل ره کوته نیست
...
ای دل صفت جمال او از اوحدالدین کرمانی رباعی 44
1. ای دل صفت جمال او نتوان گفت
وز مرتبهٔ کمال او نتوان گفت
...
گفتی که به عقل باش از اوحدالدین کرمانی رباعی 45
1. گفتی که به عقل باش کاین رسوایی است
برجستن و بانگ داشتن شیدایی است
...
تا قسم من سوخته از اوحدالدین کرمانی رباعی 46
1. تا قسم من سوخته خود حرمان است
یا خود غم عشق درد بی درمان است
...
آنها که زاصل عقل از اوحدالدین کرمانی رباعی 47
1. آنها که زاصل عقل سرگردانند
بر آتش خشم آب حلم افشانند
...
آنها که سرانند از اوحدالدین کرمانی رباعی 48
1. آنها که سرانند به سرگردانند
با سر زسری خویش سرگردانند
...