الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید در دیوان رباعیات اوحدالدین کرمانی

1 گر می خواهی بقا و پیروز مخسب بر آتش عشق دوست می سوز مخسب

2 صد شب خفتی و حاصلت آن دیدی از بهر خدا امشب تا روز مخسب

1 ایّام گلست و عیش باقی است مخسب آخر نه لبت بر لب ساقی است مخسب

2 امشب شب خنیاگر شمع است مخسب برخیز که پرده ها عراقی است مخسب

1 هستم به وصالِ دوست دلشاد امشب وز غصّهٔ هجر گشته آزاد امشب

2 با یار نشسته و به دل می گویم یا رب که کلید صبح گم باد امشب

1 ای شب منم [و] وصال جانان امشب بگریخته از زمانه پنهان امشب

2 ما را به تو حاجت است می دان امشب تعجیل مکن به صبح خندان امشب

1 تا چند شوی تو از پی شمع و شراب تا چند دهی بهر بتان دل را تاب

2 من بندهٔ آن دلم که روزان و شبان بی شاهد عاشقند و بی باده خراب

1 کردیم دل از جمله مسلّم امشب کردیم وداع جمله عالم امشب

2 گر پای مرا هر سر مویی بند است دست از همه کوتاه کنم هم امشب

1 جز حق تو بکن جمله فراموش امشب وز جام وصال باده می نوش امشب

2 تا بوک به وصل جاودانی برسی منشین و به جان و دل همی کوش امشب

1 زنهار پی طبع هوس پَیمایت تاریک مکن روان روشن رایت

2 تو از سر صدق یک نفس با او باش تا هر که جز اوست سر نهد در پایت

1 ای دل تو چنان بزی که هشیار شوی تا بوک دمی به اهل دل یار شوی

2 سرمایهٔ تو دمی است، آن دم را باش کان دم زتو رفت نقش دیوار شوی

1 گر قسم تو شادی است غمت نفزاید ور زانک غم است او چه شادی زاید

2 این لحظه که هست شادمانی حاصل خوش باش ازین پس آنچ آید آید