آنجا که نه کون و نه مکان در گنجد از اوحدالدین رباعی 61
1. آنجا که نه کون و نه مکان در گنجد
کی زحمت عقل و دل جان در گنجد
این ره به قدم چون بر وی برخیزد از اوحدالدین رباعی 62
1. این ره به قدم چون بر وی برخیزد
بند منی از راهِ توی برخیزد
روزی که جمال تو مرا دیده شود از اوحدالدین رباعی 63
1. روزی که جمال تو مرا دیده شود
از فرق سرم تا به قدم دیده شود
چون در غم تو شادی من نفزاید از اوحدالدین رباعی 64
1. چون در غم تو شادی من نفزاید
جز در طلبت جان و دلم نگشاید
گر طالب قرب حق شدی موسی وار از اوحدالدین رباعی 65
1. گر طالب قرب حق شدی موسی وار
دست از رمهٔ تعلّق نفس بدار
آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال از اوحدالدین رباعی 66
1. آنجا که سراپردهٔ اجلال جلال
جانها همه واله و زبانها همه لال
دل دوش دم نامتناهی می زد از اوحدالدین رباعی 67
1. دل دوش دم نامتناهی می زد
وزکتم عدم نوبت شادی می زد
از دفتر عشق حرف می خوان و مگو از اوحدالدین رباعی 68
1. از دفتر عشق حرف می خوان و مگو
مرکب زپی قافله می ران و مگو
ای دل چو شراب معرفت کردی نوش از اوحدالدین رباعی 69
1. ای دل چو شراب معرفت کردی نوش
لب بر هم نه سرّ الهی مفروش
تا چند چو بلبلان برآری آواز از اوحدالدین رباعی 70
1. تا چند چو بلبلان برآری آواز
چون باز خموش باش و با معنی ساز
جان از قبل زبان به بیم خطر است از اوحدالدین رباعی 71
1. جان از قبل زبان به بیم خطر است
کم گفتن مرد هم به جای سپر است
این گفتن بسیار تو هست از پندار از اوحدالدین رباعی 72
1. این گفتن بسیار تو هست از پندار
بگذر ز وجود تا شوی برخوردار