در معرض صد سلامتی باهش باش از اوحدالدین رباعی 73
1. در معرض صد سلامتی باهش باش
عاشق وش و دعوی کش و محنت کُش باش
چون بر سر و پای من نگه کرد او دوش از اوحدالدین رباعی 74
1. چون بر سر و پای من نگه کرد او دوش
هم از سر پای گفت ای زرق فروش
صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی از اوحدالدین رباعی 75
1. صرّاف سخن باش و سخن کمتر گوی
چیزی که نپرسند تو از پیش مگوی
دم درکش و در خویش سیاحی می کن از اوحدالدین رباعی 76
1. دم درکش و در خویش سیاحی می کن
در عالم ذات خود ملاحی می کن
یا قلب ترید وصله مجّانا از اوحدالدین رباعی 77
1. یا قلب ترید وصله مجّانا
هذا هوس و لیته ما کانا
در دست غم عشق نهادم دل را از اوحدالدین رباعی 78
1. در دست غم عشق نهادم دل را
خاص از پی آن پای گشادم دل را
از عقل عقیله گشت حاصل ما را از اوحدالدین رباعی 79
1. از عقل عقیله گشت حاصل ما را
وز فضل فضول گشت منزل ما را
دلدار به دل گفت گرت رغبت ماست از اوحدالدین رباعی 80
1. دلدار به دل گفت گرت رغبت ماست
از خاک درم دیدهٔ تو دور چراست
هرگه که غمی ملازم دل شودت از اوحدالدین رباعی 81
1. هرگه که غمی ملازم دل شودت
یا تنگ دلی تمام مایل شودت
جان بر سر عشق پای فرسود ای دل از اوحدالدین رباعی 82
1. جان بر سر عشق پای فرسود ای دل
بر ما در هر حادثه بگشود ای دل
از ذکر تو جز عشق نیاموزد دل از اوحدالدین رباعی 83
1. از ذکر تو جز عشق نیاموزد دل
وز هجر تو جز صبر نیندوزد دل
ای خاک در تو سرمهٔ دیدهٔ دل از اوحدالدین رباعی 84
1. ای خاک در تو سرمهٔ دیدهٔ دل
یاد تو دوای دل شوریدهٔ دل