شاهان همه دولت از اوحدالدین کرمانی رباعی 181
1. شاهان همه دولت از فقیران طلبند
صحبت همه از نشست پیران طلبند
...
آزادی مرد هر چه از اوحدالدین کرمانی رباعی 182
1. آزادی مرد هر چه خواهی ارزد
و این حال زماه تا به ماهی ارزد
...
هرگه که تو آوری از اوحدالدین کرمانی رباعی 183
1. هرگه که تو آوری بیانی از فقر
در حال تو را دهند جانی از فقر
...
درویش همیشه بی از اوحدالدین کرمانی رباعی 184
1. درویش همیشه بی نوا اولی تر
نزل ره درویش بلا اولی تر
...
در راه طلب خدمت از اوحدالدین کرمانی رباعی 185
1. در راه طلب خدمت درویشان کن
بیگانه مباش یاری خویشان کن
...
در درویشی کار از اوحدالدین کرمانی رباعی 186
1. در درویشی کار به صدق است و یقین
در درویشی کار نه کفر است و نه دین
...
در فقر اگر دمی از اوحدالدین کرمانی رباعی 187
1. در فقر اگر دمی تو با حق داری
سرمایهٔ عاشقان مطلق داری
...
تا ظن نبری که غمخوری از اوحدالدین کرمانی رباعی 188
1. تا ظن نبری که غمخوری درویشی است
یا بی کسی و مختصری درویشی است
...
در عالم فقر ار از اوحدالدین کرمانی رباعی 189
1. در عالم فقر ار سر هر پر هوسی
سرمست همی دوند هر نیک و خسی
...
خود دمدمه ای است از اوحدالدین کرمانی رباعی 190
1. خود دمدمه ای است آدمی از دم او
عالم همه سایه است از عالم او
...
امروز چو ناصر از اوحدالدین کرمانی رباعی 191
1. امروز چو ناصر فقیران باشی
فردا زقبیل دستگیران باشی
...
دردی است طمع که از اوحدالدین کرمانی رباعی 192
1. دردی است طمع که نیستش درمانی
گنجی است یقین که نیستش پایانی
...