جمعیت ازین شیفته رایان آموز از اوحدالدین رباعی 157
1. جمعیت ازین شیفته رایان آموز
جان بازی ازین بی سر و پایان آموز
از طعم لب تو در شکر چیزی هست از اوحدالدین رباعی 158
1. از طعم لب تو در شکر چیزی هست
وز نور رخ تو در قمر چیزی هست
درویشان را بر همه عالم پیشی است از اوحدالدین رباعی 159
1. درویشان را بر همه عالم پیشی است
درویشان را کمینه سودی بیشی است
درد ره فقر به زهَر درمان است از اوحدالدین رباعی 160
1. درد ره فقر به زهَر درمان است
دانستن آن نه ذوق هر نادان است
در عالم فقر میر و سلطان هیچ است از اوحدالدین رباعی 161
1. در عالم فقر میر و سلطان هیچ است
در درویشی ملک سلیمان هیچ است
سلطانی اصل بی گمان درویشی است از اوحدالدین رباعی 162
1. سلطانی اصل بی گمان درویشی است
سرداری بی نام و نشان درویشی است
امروز بده بدان جهانی که به است از اوحدالدین رباعی 163
1. امروز بده بدان جهانی که به است
بستان سبکی را به گرانی که به است
گفتی عالم به پای درویشان است از اوحدالدین رباعی 164
1. گفتی عالم به پای درویشان است
عالم همه از برای درویشان است
سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است از اوحدالدین رباعی 165
1. سرمایهٔ ملک جاودان درویشی است
درویش تن است و جان آن درویشی است
مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست از اوحدالدین رباعی 166
1. مقبل بود آنک آشنای دَرِ اوست
مُدبِر باشی گرت نه رای دَرِ اوست
آن نقطه که در فقر نهان آوردند از اوحدالدین رباعی 167
1. آن نقطه که در فقر نهان آوردند
از بهر بسی زنده دلان آوردند
عالم همه سر به سر گدایان دارند از اوحدالدین رباعی 168
1. عالم همه سر به سر گدایان دارند
محنت همه خویشتن نمایان دارند