در کوی قناعت ارچه از اوحدالدین کرمانی رباعی 145
1. در کوی قناعت ارچه دیر آمده ایم
بر نیستی خویش دلیر آمده ایم
...
گر راحت دل خواهی از اوحدالدین کرمانی رباعی 146
1. گر راحت دل خواهی و آسایش تن
با لقمه و خرقه ای بساز و تن زن
...
بردارندت اگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 147
1. بردارندت اگر شوی افکنده
و آزاد شوی اگر بمیری بنده
...
کنجی و قناعت از از اوحدالدین کرمانی رباعی 148
1. کنجی و قناعت از قباد و کی به
نزدیک تو خوار است و زملک ری به
...
آیا تو ز نادانی از اوحدالدین کرمانی رباعی 149
1. آیا تو ز نادانی و سرگردانی
خود را و مرا به هرزه می رنجانی
...
بر سنگ قناعت ار از اوحدالدین کرمانی رباعی 150
1. بر سنگ قناعت ار غباری داری
از نیک و بد جهان کناری داری
...
در کوی قناعت ار از اوحدالدین کرمانی رباعی 151
1. در کوی قناعت ار سپنجی داری
در هر قدم آراسته گنجی داری
...
آن را که قناعتش از اوحدالدین کرمانی رباعی 152
1. آن را که قناعتش صناعت باشد
هر چیز که گفت و کرد طاعت باشد
...
از لذّت این وجود از اوحدالدین کرمانی رباعی 153
1. از لذّت این وجود مانع گردی
بر عین کمال خویش صانع گردی
...
از خلق به هیچ گونه از اوحدالدین کرمانی رباعی 154
1. از خلق به هیچ گونه یاری مطلب
وز شاخ برهنه سایه داری مطلب
...
من قال بانّ جوهر از اوحدالدین کرمانی رباعی 155
1. من قال بانّ جوهر الفقر عرض
الجوهر لمّا عرض الفقر عرض
...
الفقر اذا ابعدکم از اوحدالدین کرمانی رباعی 156
1. الفقر اذا ابعدکم یدنیکم
و الفقر اذا اماتکم یُحییکم
...