اندر طلب وصل تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 121
1. اندر طلب وصل تو ای سرو روان
انگشت نمای خلق و رسوای جهان
...
اندر طلبت گرچه از اوحدالدین کرمانی رباعی 122
1. اندر طلبت گرچه به سر می پویم
رخساره به خوناب جگر می شویم
...
در راه طلب به آخر از اوحدالدین کرمانی رباعی 123
1. در راه طلب به آخر آمد نفسم
و افسوس که نیست حاصلی جز نفسم
...
پیوسته تو را به از اوحدالدین کرمانی رباعی 124
1. پیوسته تو را به صد هوا می طلبم
وین درد غم تو را دوا می طلبم
...
هر چند که من به از اوحدالدین کرمانی رباعی 125
1. هر چند که من به خویشتن می نرسم
وز محنت دل به شغل تن می نرسم
...
غمگین غمگین به از اوحدالدین کرمانی رباعی 126
1. غمگین غمگین به سوی تو می پویم
مسکین مسکین بر تن خود می مویم
...
طالب که نه صادق از اوحدالدین کرمانی رباعی 127
1. طالب که نه صادق است جایی نرسد
بیگانه شود به آشنایی نرسد
...
ای تن خواهی که از اوحدالدین کرمانی رباعی 128
1. ای تن خواهی که احتشامت باشد
حکمی و تصرّفی تمامت باشد
...
از بهر چه حل نمی از اوحدالدین کرمانی رباعی 129
1. از بهر چه حل نمی کنی مشکل خود
وز بند هوس نمی رهانی دل خود
...
اندر طلب آنک نیست از اوحدالدین کرمانی رباعی 130
1. اندر طلب آنک نیست صادق چه کند
و آن را که دلی نیست موافق چه کند
...
جانم شب و روز از از اوحدالدین کرمانی رباعی 131
1. جانم شب و روز از تو نشان می طلبد
و احوال تو پیدا و نهان می طلبد
...
دل گر نظری کند از اوحدالدین کرمانی رباعی 132
1. دل گر نظری کند به روی تو کند
جان گر گذری کند به کوی تو کند
...