درویشان را عار از اوحدالدین کرمانی رباعی 193
1. درویشان را عار بود محتشمی
در دیده شان نار بود محتشمی
...
با فقر نشین اگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 194
1. با فقر نشین اگر تو همدم خواهی
فقر است اگر ملک مُسلَّم خواهی
...
درویش ز درویشی از اوحدالدین کرمانی رباعی 195
1. درویش ز درویشی از آن می نرهد
کاین دهر درم به جای خود می ننهد
...
گر مرکب عشق نیکوان از اوحدالدین کرمانی رباعی 196
1. گر مرکب عشق نیکوان خواهی تاخت
با سوختگان چو شمع می باید ساخت
...
جانی که زمهر زیر از اوحدالدین کرمانی رباعی 197
1. جانی که زمهر زیر میغش داری
باید که همیشه زیر تیغش داری
...
تا تو نشوی فرد از اوحدالدین کرمانی رباعی 198
1. تا تو نشوی فرد به فردی نرسی
در راه یگانگی به مردی نرسی
...
در کعبهٔ دل اگر از اوحدالدین کرمانی رباعی 199
1. در کعبهٔ دل اگر تو حاضر باشی
مانندهٔ کعبه سخت ظاهر باشی
...
هر دل که درو مایهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 200
1. هر دل که درو مایهٔ تجرید کم است
بیهوده همه عمر ندیم ندم است
...
از خود به درآیی از اوحدالدین کرمانی رباعی 201
1. از خود به درآیی نفسی تجرید است
فارغ شوی از هر هوسی تجرید است
...
آن را که دلش خانهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 202
1. آن را که دلش خانهٔ توحید بود
در کون و مکان طالب تجرید بود
...
افکند بتی به بت از اوحدالدین کرمانی رباعی 203
1. افکند بتی به بت پرستی ما را
او راست خبر که نیست هستی ما را
...
ما را تو مدام دل از اوحدالدین کرمانی رباعی 204
1. ما را تو مدام دل به مستی ندهی
وز هستی خویش تا نرستی ندهی
...