رباعیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 ای بلبل بی قرار غوغا بردار بخروش و گره از دل شیدا بردار

2 خوبی بهار شد به افسوس بنال گل می رود از قفاش آوا بردار

1 برگیر نقاب و بختم از جا بردار بنمای رخ و لاله حمرا بردار

2 جان در ته پای می رود زلف بکش در از سر زلف می رود پا بردار

1 جان را به پذیره آی از جا بردار زان پیش که شوقم بکشد پا بردار

2 جان و دل و دیده ارمغان آورده آیینه ای از بهر تماشا بردار

1 هرگز نشود دار فنا جای قرار بی گریه کس از رحم نیاید به کنار

2 گل جامه دریده بر سر شاخ آید از بس که به دامنش درآویزد خار

1 از ضعف تنت رفته توان همه کس وز درد تو خسته استخوان همه کس

2 یک تن ز ملامت تو بی دردی نیست پیوند به جان تست جان همه کس

1 عاشق که طریق عشق آموزندش چون شعله ز پا تا به سر افروزندش

2 دل شمع صفت زنده بود در آتش می میرد اگر دمی نمی سوزندش

1 دم چند فروزی از سخن چینی خویش شرمنده نمی شوی ز رنگینی خویش

2 از من مزه ای طلب که مغز از سخنم رستست چو نی شکر ز شیرینی خویش

1 صد ره شده ام به بیخ و بن جویی خویش یک زشت ندیده ام به نیکویی خویش

2 بی یار بمانده ام ز بدخویی خویش با خویش نشسته ام به بدگویی خویش

1 گلشن که بهار ساخته جانورش طاووس نگارین شده پا تا به سرش

2 ترسند که از شکفتگی برپرد بافند ز ابر دام بر بال و پرش

1 از حسرت من حاصل دوران همه ذوق وز کام دلم نصیب حرمان همه ذوق

2 شام عمرم چو مرگ عاصی همه غم روز مرگم چو عید طفلان همه ذوق