رباعیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 دم چند فروزی از سخن چینی خویش شرمنده نمی شوی ز رنگینی خویش

2 از من مزه ای طلب که مغز از سخنم رستست چو نی شکر ز شیرینی خویش

1 تا کی همه کوکنار آخر گزکی شیرین تر ازین بسست شیرین ترکی

2 زین سفره عیش چند بی میل خوریم گر نیست کباب پخته گرد نمکی

1 گه بر سر فرمان تو جان افشانم گه بر رقمش گنج روان افشانم

2 بر سر نهم و چو بحر و کان جوش زنم پس از ته دل گنج بر آن افشانم

1 خوش بوست بس این زلف دو تا بر که زدی؟ بوی تو نمی دهد چرا؟ بر که زدی؟

2 این معنی تازه از چه کس دزدیدی؟ این شعر تو نیست، از کجا؟ بر که زدی؟

1 گر در شب تیره تابیم نور شوی ور در دم مردن آییم سور شوی

2 از دیده من اگر ببینی رخ خویش ترسم که به حسن خویش مغرور شوی

1 تا نگذری از قشر منقا نشوی تا رو نکنی به اصل بینا نشوی

2 تا در نزنی چنگ به هر چیز که هست شیرازه جزو در کل اجزا نشوی

1 ذوق آمده رخت خوش دلی بر در نه بنما در ناب و داغ بر کوثر نه

2 زان خنده شیرین و لب گلناری لخت جگری بخای و بر اخگر نه

1 می آمد و صد سپاه ناز از دنبال جولان به زمین و آسمانش پامال

2 یک دیدن و کشور از جنون شورانگیز یک جلوه و عالم از پری مالامال

1 یک قوم مسافر ز سرمایه خجل جویای تو گشته ایم منزل منزل

2 نرخ خبر تو نیست هرچند که ما جان بر سر جان نهیم و دل بر سر دل

1 یک چند پی امید می‌گردیدم خار و خس حرمان ز رهش می‌چیدم

2 دیدم که سر از کوی که برمی‌آرد پا بر سر آرزوی دل مالیدم