رباعیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 شب تا سحرم فسانه خوان غم او خوابم نبرد ز داستان غم او

2 تا بار امانتش به خائن ندهم صد جای نشسته پاسبان غم او

1 آتش خورم و زحمت جانان نشوم پروانه شمعم مگس خوان نشوم

2 چون خنده ساقی گزک مستانم جز بر جگر کباب مهمان نشوم

1 آویز به طره از خم و پیچ مگو زان مصحف چهره گوی از زیج مگو

2 او تو شده است کار خود می سازد تو هیچ نیی هیچ مجو هیچ مگو

1 فرمان تو آمد و ز جا برجستم می خواندم و اسباب سفر می بستم

2 زان دم که گرفت این بشارت دستم برخاستم و دگر ز پا ننشستم

1 عاشق که طریق عشق آموزندش چون شعله ز پا تا به سر افروزندش

2 دل شمع صفت زنده بود در آتش می میرد اگر دمی نمی سوزندش

1 فرمان تو بشنوم به پرواز آیم وز فخر به سر نهم سرافراز آیم

2 تو کوهی و من صوت سخن امیدست چون در تو رسم زود به جا بازآیم

1 ای دل ز سفر تحفه چه سوز آوردی وز عشق چه حرف دلفروز آوردی

2 تا ذروه وصل صد مقامست بگو با دوست کجا شبی به روز آوردی؟

1 هرچند که جور بی محابا داری کس رنجه نمی شود چه پروا داری

2 صد حور و پری اگر رسد ننشیند بر گوشه خاطری که تو جا داری

1 طبعی چو رخ حورسرشتان دارم اما چو ریاض تشنه کشتان دارم

2 بس ساده ضمیر و راستگو آمده است این آینه در نمد ز زشتان دارم

1 بدگوییی خود کنم مگر یار شوی بستانمت از تو تا وفادار شوی

2 یک رنگان را ظریف طبعان نخرند رنگی دگر آیم که خریدار شوی