از ضعف تنت رفته توان همه کس از نظیری رباعی 85
1. از ضعف تنت رفته توان همه کس
وز درد تو خسته استخوان همه کس
عاشق که طریق عشق آموزندش از نظیری رباعی 86
1. عاشق که طریق عشق آموزندش
چون شعله ز پا تا به سر افروزندش
دم چند فروزی از سخن چینی خویش از نظیری رباعی 87
1. دم چند فروزی از سخن چینی خویش
شرمنده نمی شوی ز رنگینی خویش
صد ره شده ام به بیخ و بن جویی خویش از نظیری رباعی 88
1. صد ره شده ام به بیخ و بن جویی خویش
یک زشت ندیده ام به نیکویی خویش
گلشن که بهار ساخته جانورش از نظیری رباعی 89
1. گلشن که بهار ساخته جانورش
طاووس نگارین شده پا تا به سرش
از حسرت من حاصل دوران همه ذوق از نظیری رباعی 90
1. از حسرت من حاصل دوران همه ذوق
وز کام دلم نصیب حرمان همه ذوق
یک قوم مسافر ز سرمایه خجل از نظیری رباعی 91
1. یک قوم مسافر ز سرمایه خجل
جویای تو گشته ایم منزل منزل
می آمد و صد سپاه ناز از دنبال از نظیری رباعی 92
1. می آمد و صد سپاه ناز از دنبال
جولان به زمین و آسمانش پامال
دنباله دو خاطر خودرای خودم از نظیری رباعی 93
1. دنباله دو خاطر خودرای خودم
بی زحمت ره آبله پای خودم
یک معرکه خویش را به جایی نزدیم از نظیری رباعی 94
1. یک معرکه خویش را به جایی نزدیم
یک مرتبه حرف خون بهایی نزدیم
اندر ره و بی ره همه جا گردیدیم از نظیری رباعی 95
1. اندر ره و بی ره همه جا گردیدیم
با مؤمن و کافر آشنا گردیدیم
از کعبه به دیر باده‌کش می‌آرم از نظیری رباعی 96
1. از کعبه به دیر باده‌کش می‌آرم
وز خاک به سوی شعله غش می‌آرم