رباعیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 آشفته مجلس تو جا نشناسد بیگانه ببیند آشنا نشناسد

2 آنجا که عنایت تو گوید بنشین مشتاق تو کام اژدها نشناسد

1 اهلی ز میان سنگ بیرون آید وآنهم به هزار رنگ بیرون آید

2 یک ذره صفای دل اگر یافت شود از زیر هزار زنگ بیرون آید

1 در قرب به صد بلان قرین باید بود پروانه خوی آتشین باید بود

2 تسلیم به ایمای نظر باید شد سر بر کف و جان در آستین باید بود

1 یادم به کنایت جگرسوز کند گرمم به حدیث غیرت افروز کند

2 از گوشه چشم اندک اندک بیند ترسد که عنایتم بدآموز کند

1 مرسوم رهی که فقر ازان خاسته شد باطن به ریاضت وی آراسته شد

2 هرماه چو مرگ دشمنت دیر رسید هر روز چو عمر حاسدت کاسته شد

1 آن عیش که جمله عیش ها راست کلید نابوده و نارسیده صد بار رمید

2 برقیست که تا نمود دیدار گذشت مرغیست که تا نشست بر بام پرید

1 فردا که نه دوزخ نه شقی خواهد ماند نه گرمی یار مشرقی خواهد ماند

2 پروانه ز شعله بال و پر خواهد ساخت نی معشوقی نه عاشقی خواهد ماند

1 جستم ز بلا بلا پناهم دادند در قلب جفا گریزگاهم دادند

2 بستند ره نجاتم از هر طرفی وآنگه به سر کوی تو راهم دادند

1 تا سایه خامه‌ات به حرفم افتاد روح اللهم از صحیفه برداشت سواد

2 مجموعه دوستان ز من بود سقیم اعجاز سر کلک توام صحت داد

1 نی طعم می است تا دگرگون گردد نی خم که تهی شود چو وارون گردد

2 صد روزن اگر ببندی و بگشایی کی پرتو خور ناقص و افزون گردد